پس از آنکه دونالد ترامپ، رئیس جمهور امریکا غزه را خرید، در دفتر کاری‌اش نشسته بود و اقتدار و عظمت خود را در اخبار شبکه‌های تلویزیونی تماشا می‌کرد. ناگهان سر و صدایی بلند شد و دروازه با لگد محکمی که گویا بروسلی به آن لگد زده باشد، باز شد. بله او کسی نبود جزء ملانیا که چهره‌اش چون تربوز فاریاب سرخ و دو چشمانش تبدیل به‌کاسه‌های خون شده بود. جیغی زد و گفت: او چاقِ بدقواره! خبر شدم غزه ره خریدی، نکنه طلاها و بیتکوین‌های مره فروختی ها؟؟؟
ناگهان جستی زد و بیدار شد. دید که فقط خواب بوده و شکر کرد. آن لحظه تصمیم گرفت که از خرید غزه صرف نظر کند. ساعت 2 ظهر را نشان میداد که خبر آوردند مشاوران و وزیران منتظر هستند. القصه در آن جلسه بار دیگر عده‌ای آن بدبخت بیچاره را مغزشویی کردند تا غزه را بخرد. تصمیم جدی‌تر شد و اعلام رسمی آن به فردا موکول گردید.
خبرآورانِ دربار، خبر آوردند که مردم فلسطین از اینکه شما غزه را میخرید، بسیار خوشنود هستند. نیروهای حماس به‌طور کامل سلاح‌های خود را بر زمین انداخته و غزه را تخلیه کرده‌اند. مشاور دیگری خیز خیز خود را به ترامپ رساند و پس از پاچه‌خاری و مژدگانی اعلام کرد که کانادا، دنمارک و بیش از هزار کشور دنیا اعلام کرده‌اند که مایل اند جغرافیای شان بخشی از امریکا باشد. آنان گفته‌اند: «ما را بس افتخار که رئیس جمهوری چون ترامپ داشته باشیم و توان رویارویی با امریکا و چنین مردی را نداریم.»
پاچه‌خار دیگری وارد شد و پس از ادای رسم و رسومات بشارت داد که روئسای جمهور مریخ، مشتری، زهره، عطارد، آفتاب، مهتاب، و چند سیاره دیگر هم آمده‌اند و می‌گویند که خواستار پیوستن شان به امریکا و تحت سرپرستی جناب ترامپ هستند.
ناگهان باد شومی وزید، گویا ابرهای سفید و برفی کنار رفتند و ابرهای سیاه تاریک جایگزین شدند. لگدی به‌کمر جناب نواخته شد و با آه و ناله از خواب پرید.
ترامپ: چه گپ است او زنکه؟
ملانیا: بخیز گمشو برو سر کارخود، ساعت 11 بجه شده، رئیس جمهور که ای رقم باشد، معلوم است که آبروی کل امریکا میره.
ترامپ: او زنکه! مه سر کلگی خوده ایلا میتم که میخایم غزه ره بخرم، کانادا ره از خود کنم، جزیره گرینلنده از دنمارک بگیرم، تو خو بخی همی ابهت و اقتدار مره ضرب صفر کدی.
ملانیا: بله بله! مردم فلسطین دست‌های شان بسته است که تو بری غزه ره بخری. اونه دیدی که چه میگن! نخست وزیر کانادا و دانمارک ره هم خو دیدی که جوابته چه رقم دادند. تو اگر اینقدر لوی می‌بودی، مرمی د بیخ گوشت نمی‌خورد.
این طنزنوشته، گویای حقیقتی‌ست که ترامپ آنرا فراموش کرده. مردم فلسطین و نیروهای مقاومت حماس بیش از هفتاد سال است که برای آزادی سرزمین خود از اشغال می‌جنگند و با وجود گرسنگی، فقر، آوارگی، شهادت و جنایات بی‌شماری که بر آنها روا داشته شده، سر خم نکردند و مقتدرانه علیه اشغال ایستادند تا اینکه در نهایت پیروزی بزرگی را رقم زدند. حماس توانست خواسته‌های خود را به رژیم اسرائیل بقبولاند و این رژیم را به‌آتش‌بس مجبور نماید.
اکنون که حتا گرد و خاک آمدن ترامپ روی لباس‌هایش باقیست، حرف از خریدن چنین سرزمینی را می‌زند که مردمش تا پای جان برای حفظ و آزادی آن ایستادند و ایستاده‌اند. در پانزده ماه، 47 هزار کودک و زن و باشندگان غیرنظامی فلسطین توسط رژیم صهیونیستی قتل‌عام شدند، ولی از کودکان تا زنان و جوانان فلسطینی در میدان ایستادند و علیه اشغالگران رجزخوانی کردند و به‌مبارزه خود ادامه دادند تا اینکه شکست را نصیب اسرائیل و امریکا کردند.
الیاس احمدی
