حتما مثل معروف «توبه گرگ، مرگ است» را شنیده‌اید. گرگ پیری که حیوانات زیادی را خورده بود و تصمیم گرفت که برود و توبه کند. در راه گرسنه شد. اسبی را دید و قصد خوردنش را کرد، ولی اسب با فریب دادن گرگ، چنان لگدی به او زد که مغزش بیرون ریخت. گرگ در حال مرگ بود و اسب می‌گفت: توبه گرگ، مرگ است.
مثل امروز رژیم صهیونیستی نیز، مثل همان گرگ است. در ابتدا تصور داشت که با حمله به ایران، می‌تواند به اهدافی که از قبل تعیین کرده بود، برسد و یک قدم به‌سوی برتری بردارد، ولی وقتی قدرت موشکی ایران را مشاهده کرد و از تل‌آویو تا حیفا را به خاک یکسان دید، تقاضای آتش‌بس نمود و به‌نوعی توبه کرد.
در این یادداشت چند نکته مهم را می‌خواهم یادآور شوم.
اولاً؛ مقایسه جمهوری اسلامی ایران و رژیم صهیونیستی در کنار هم درست نیست، زیرا ایران تاریخ چند هزار ساله دارد، ولی اسرائیل فقط یک اسم است و موجودیت فزیکی ندارد. یک رژیمی که هیچگونه مشروعیت داخلی ندارد و خاک فلسطین را اشغال کرده، نمی‌تواند قابل مقایسه با جغرافیایی باشد که هزاران سال عمر و تاریخ درخشان دارد.
ثانیاً؛ در جنگ 12 روزه، قدرت برتر ایران بود. رژیم صهیونیستی با تجاوز به‌خاک این کشور، جنگ را آغاز، اما اقدام فوری و دفاع شجاعانه ایرانی‌ها، چنان سیلی و مشتی به دهن اسرائیل و حامیانش زد که تاکنون اتفاق نیفتاده بود.
ثالثاً؛ رژیم اسرائیل هدف تعیین کرده بود که سایت‌های هسته‌ای و قدرت موشکی ایران را از بین می‌برد، ولی نه‌تنها به این هدف نرسید، بلکه در نتیجه این حماقت خود، سرزمین‌های اشغالی را به‌ویرانه تبدیل کرد و امروز از تل‌آویو و حیفا و …جز ساختمان‌های سوخته و ویران‌شده، چیزی باقی نمانده است.
رابعاً؛ پاسخ ایران بر اساس منشور سازمان ملل متحد، حق این کشور بود، اما پاسخ ایران کجا و حملات بزدلانه اسرائیل کجا. در حالیکه رژیم صهیونیستی شفاخانه‌ها، مکاتب و خانه‌های مردم عادی را هدف قرار می‌داد، ایران با نقطه‌زنی و دقت هدف‌گیری، فقط پایگاه‌های نظامی این رژیم را موشک‌باران کرد و کوچکترین آسیبی به غیرنظامیان نزد.
خامساً؛ آتش‌بس زمانی می‌شود که یکی از طرف‌های جنگ، باخت را قبول کند و عقب‌نشینی نماید. اسرائیل نیز در برابر ایران به زانو درآمد و در نهایت از طریق چند کشور، پیام آتش‌بس فرستاد که این خود اظهر من الشمس است.
و اما توبه اسرائیل، مرگ است، چون…
آنچه تاکنون از رژیم نتانیاهو دیده شده، جنایت، کودک‌کشی، اشغال و وحشی‌گری بوده و اینکه در برابر ایران شکست خورد و تن به‌آتش‌بس داد، قطعا آخر ماجرا نیست. توبه گرگی بنام اسرائیل، یعنی حماقت دوباره، حماقتی که هم‌اکنون نیز مردم مظلوم و بی‌دفاع غزه را قتل‌عام می‌کند.
این گرگ وحشی به‌دام افتاده. حماس، یمن و جریان مقاومت از یکسو، جمهوری اسلامی ایران از سوی دیگر، این رژیم را در کنار اینکه از لحاظ نظامی به‌زانو درآورده، مشروعیت آنرا حتا نزد کشورهای حامی‌اش نیز از بین برده است. اکنون اسرائیل در نزد جهانیان، یک رژیم جعلی، اشغالگر و مظلوم‌کش به‌حساب می‌آید که باید از بین برود.
این گرگ توبه کرده، توبه‌ای بنام آتش‌بس، ولی دیری نخواهد پایید که بدست دلاورمردان مقاومت از میان برداشته شود. ایران هیچگاهی آغازگر جنگ نبوده، اما وقتی به حریم‌اش تجاوز شود، منافع مسلمانان به خطر بیفتد و یک رژیم جعلی، یاغی‌گری کند، می‌ایستد. همانطور که در جنگ 12 روزه، از نظامیان گرفته تا مردم عادی وحدت خود را در برابر گرگ متجاوز نشان دادند و از رژیم اسرائیل انتقامی گرفتند که در تاریخ به یادگار ماند.
پایان کلام
به هر حال، پایان سخن با همین جمله بسنده می‌شود که رژیم صهیونیستی یا گرگ خونخواری چون نتانیاهو، عمری درازی ندارد و با وحشی‌گری‌هایی که انجام داده، عمر خود را به آخر رسانده و اینک در پرتگاه نابودی قرار دارد. دقیقاً توبه گرگ، مرگ است.
احمدی
