چند روزی می شود که زمستان سخت افغانستان و سرمایش از راه رسیده و دلواپسی و نگرانی خانواده‌ها برای تامین سوخت و مایحتاج زندگی آغاز شده است.
افغانستان کشوری با جمعیت 90 درصدی زیر خط فقر، هزاران گره ناگشوده از مشکلات دارد از بیکاری گسترده گرفته تا مهاجرت که به تبع آن خروج سرمایه‌هایی همچون نیروی انسانی جوان و میلیاردها دالر پول را به همراه دارد.
زمستان سخت افغانستان: مردم را دریابید
هر ساله با آغاز فصل سرما نرخ زغال سنگ افزایش یافته و مردم حتی توانایی خرید زغال سنگ دولتی (که حکومت برای فقرا اختصاص داده است) را ندارند. در این خصوص بهتر است طالبان در عوض صادرات گسترده سوخت لازم کشور به پاکستان، به فکر توزیع آن به مستضعفین باشد.
با آنکه کمک‌های مناسبی از نظر مالی برای مردم زلزله زده هرات جمع آوری شده اما زلزله زدگان هراتی پس از ماه‌ها آوارگی، کماکان بی سرپناه و در چادر زندگی می‌کنند و روند خانه سازی آنها به کندی پیش می رود اما انتظار میرود قبل از شروع بارش‌های سنگین تر چاره‌ای فوری اندیشیده شود.
از طرفی یادمان نرود که همسایه جنوبی ما تا به امروز بیش از یک میلیون مهاجر افغان را از کشورش اخراج کرده و این پناهجویان نیز بدون خانه و کاشانه‌ای آواره و درمانده هستند.
بزرگترین معضل افغانستان با آمدن سرما
طبق اطلاعات و آمارهای اعلام شده 20 میلیون نفر از مردم افغانستان شب‌ها با شکم خالی می‌‍خوابند و این یعنی فاجعه! فاجعه برای انسانیت گمشده در میان جوامع بشری که خود را به خواب زده‌اند و فاجعه برای افغانستان که آیندگان این کشور با سوء تغذیه روبرو هستند.
چگونه کودکان گرسنه امروز برای فردایی روشن تلاش کنند؟ آیا آنها به جز سیر کردن خودشان و خانواده‌هایشان به چیز دیگری فکر می‌کنند؟ باید قبول کنیم که خواه و ناخواه با فقر و گرسنگی آمار بزهکاری در جامعه نیز بالا میرود.
سخن آخر
امارت اسلامی به عنوان حاکمیت فعلی موظف است چاره ای اندیشیده و قبل از مرگ و میر گسترده به داد ملت برسد. زمستان سخت افغانستان امسال امتحان بزرگی برای طالبان است و اگر مردم پس از زمستان نمره قبولی به طالبان دهند، آنوقت است که دیدگاه‌ها نسبت به آنها تغییر خواهد کرد.
سید مهدی حسینی
