افغانستان در بحران است. میلیون ها نفر با گرسنگی مواجه استند و فقر سرتاسر این کشور را فرا گرفته است. مردم افغانستان، قبل از تحریم ها و تحولات آگست 2021، به شدت به کمک های خارجی وابسته بودند. پس از واکنشهای منفی بین‌المللی به تصرف قدرت توسط طالبان و توقف میلیاردها دالر کمک های بشری و همانطور اجرای تحریم‌هایی انزجار آوری آمریکا در قبال افغانستان، اینک بیش از 23 میلیون نفر در این کشور در آستانه ی مرگ به دلیل گرسنگی و قحطی قرار دارند. باتوجه به بحران گرسنگی افغانستان، کاهش کمک های بشری و تحریم های جنایت کارانه ی آمریکا در قبال مردم افغانستان و همچنان زمستانی طوفانی ای که در راه است، لازم است عواقب و پیامدهای فاجعه بار این وضعیت بررسی شود و اخطارها و هشدارهای واقعی و موجود اعلام گردد.
وضعیت بحران گرسنگی افغانستان
مردم افغانستان در آستانه قحطی و گرسنگی کامل قرار دارند. میلیون ها نفر با چشم انداز سقوط در فقر، گرسنگی و حتی مرگ روبرو هستند. بیش از پنج میلیون کودک به دلیل سوء تغذیه در مرزِ جان دادن است. این در حالی است که زمستان طوفانی نیز در راه است. هر روز که می گذرد، مرگ یک قدم به مردم افغانستان، نزدیک تر می شود.
در حال حاضر آمارها نشان میدهد که گرسنگان افغانستان از 14 میلیون نفر در ماه سنبله ی سال گذشته اکنون به 23میلیون نفر افزایش یافته اند. بیش از 97درصد از مردم این کشور در فقر فرو رفته اند. تقریبا هشتصد هزار کودک به امراض گوناگون و اغلب نا علاج مبتلا هستند. طبق آمارهای سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما)، فقط 2درصد از مردم افغانستان به غذای کافی دسترسی دارند.
کاهش کمک های بشری در آستانه زمستان طوفانی
بحران فاجعه بار گرسنگی همین اکنون در افغانستان در حال رخ دادن است. کودکان افغانستان در مقابل چشمان جهانیان به دلیل سوء تغذیه و گرسنگی جان میدهند. این در حالی است که هنوز فصل زمستان نرسیده و کارکنان سازمان های امتدادگر مانند یوناما کم وبیش کمک های بشر دوستانه را برای بعضی از گرسنگان در این کشور می رسانند.
با این وجود اگر فصل زمستان فرا برسد و کمک های بشری نیز کاهش و یا در بسیاری از مناطق قطع شود، بدون تردید در افغانستان، فاجعه ی به ابعاد گوناگون خلق خواهد شد. زیرا همانطور که تذکر داده شد، 23میلیون انسان در این کشور توانایی تامین سه وعده غذای کافی را ندارند. انواع بیماری های واگیر و غیر واگیر در حال افزایش است و سیستم مراقبت های صحی در نقاط دور دست، کاملا فروپاشیده و از بین رفته است.
ناامنی غذایی افغانستان، قاتلی در کمین
جنایت بشر دوستانه ی آمریکا در افغانستان
استراتژی تحریم و مسدود نمودن دارایی های افغانستان توسط آمریکا یک جنایت بشر دوستانه است. این سیاست در حال حاضر یکی از بی رحمانه ترین سیاستی است که با توجه به شرایط وخیم افغانستان و همچنان با در نظر داشت ادعاهای پوچی آمریکائیان تا اکنون در تاریخ معاصر ثبت شده اند. دولت جو بایدن در آمریکا در پاسخ به تحقیر نظامیان این کشور در افغانستان توسط طالبان، سیاست زمین سوخته را در پیش گرفته که در حقیقت برای ایجاد حداکثر خسارت اقتصادی طراحی شده است.
جنایت بشر دوستانه در حقیقت اهرام فشار آمریکا برای رام و اهلی کردن طالبان است. استراتژیست های آمریکایی مایل اند تا هر اندازه که لازم است مردم افغانستان را زجر و شکنجه و قتل عام کنند تا طالبان از زیر یوغ آنان، قدم فراتر ننهند. آمریکا این جنایتش را دفاع از حقوق زنان و حقوق اقلیت ها عنوان داده است، در حالی که سیاست تحریم و انسداد دارایی های مردم افغانستان، با توجه به بحران شدید گرسنگی در این کشور، جنایتی است که در نوع خود در طول تاریخ ثبت نشده است.
همانگونه که طالبان در قبال خواست مردم و جامعه جهانی، لجاجت می کنند و از تشکیل یک ساختار همه شمول و تامین حقوق زنان و اقلیت ها امتناع می روزند، آمریکا نیز به همین منوال از تادیه و آزاد سازی دارایی های مردم گرسنه ی افغانستان پرهیز می نماید.
وضعیت بحران گرسنگی افغانستان اصلا خوب نیست. طالبان بی تفاوت اند، جامعه جهانی منفعل، مردم افغانستان عاجز و آمریکا در ردای جلاد این فاجعه. ادامهی این روند در زمستان پیش رو فاجعه ی گسترده و چند بعدی را در افغانستان رقم خواهد زد. باتوجه به وخامت توصیف ناپذیر وضعیت کنونی، تمسک به موارد ذیل لازم و ضروری است.
- جامعه جهانی بایستی سیاست انفعال را در قبال مردم افغانستان کنار بگذارند و مسئولانه عمل کنند. به جای کاهش و قطع کمک های بشری، از هر امکانی جهت افزایش کمک ها و تامین ضروریات اولیه ی مردم و به ویژه در نقاط محروم افغانستان استفاده نمایند. در همین راستا، بر جامعه جهانی است که بر دولت آمریکا فشارها را افزایش دهند تا رهبران این کشور دست از ادامه ی جنایت شان در قبال مردم افغانستان بردارند و دارایی های مردم گرسنه ای این کشور را آزاد نمایند.
- یکی از رفتارهای آزار دهنده ی طالبان طی دوسال گذشته این بوده است که آنها تا اکنون نپذیرفته اند که پس از تسلط بر افغانستان، به عنوان حاکمان و خادمان این کشور تلقی میگردند و مردم از آنها انتظار دارند که به عنوان یک دولت به همه ی مردم افغانستان خدمات رسانی نمایند. خط قرمز و اولویت شان مقابله با بحران های جاری در افغانستان باشند. به همین دلیل طالبان تا اکنون در پی تامین و حفظ منافع گروهی شان بوده است. در شرایط کنونی بایستی طالبان، این نوع نگاه شان را تغیر دهند. احساس مسئولیت کنند و بپذیرند که فجایع کنونی مستقیما نتیجه ی رفتارهای ناسنیجده ی آنان بوده و استند. از اینرو در شرایط حال حاضر طالبان ناچار است که خواسته های گروهی و منافع شخصی شان را کنار بگذارند و به عنوان خادمان و حاکمان کنونی از هر فرصتی جهت برطرف نمودن بحران جاری در پی خدمات رسانی باشند.
بحران گرسنگی افغانستان چنان فوری و اضطراری است که تحت هیچ شرایطی تعلل و تغافل را نمی پذیرد. اندک بی توجهی و غفلت، میلیون ها انسان را به کام مرگ سوق می دهند. از این رو لازم است که جامعه جهانی، سازمانهای امداد گر و مدافع حقوق بشر و از همه اولتر رهبران طالبان بایستی با تمام ظرفیت با بحران گرسنگی افغانستان به مقابله بر آیند و هشدارها و اخطارهای کنونی را جدی بگیرند.
نقیب الله جمشید
