خیانت انگلیس به همکاران افغان
بریتانیا از جمله کشورهایی بود که در قالب نیروهای ناتو به‌رهبری امریکا، حضور نظامی در افغانستان داشت و وانمود می‌کرد که به نیروهای افغان آموزش می‌دهد و در جنگ کمک‌شان می‌کند. در میدان نه از کمک خبری بود و نه از جنگ. نیروهای خارجی بر اساس یک تئوری امریکایی – غربی، مسئولیت داشتند تا اوضاع افغانستان را متشنج کرده و در کنار نیروهای تروریستی، منافع ملی این کشور را تهدید کنند که سهم انگلیس هم در این استراتژی خصمانه فراوان بود و اعمالی را انجام داد که جان بی‌گناهان زیادی را گرفت.
باری روزنامه انگلیسی «گاردین» گزارشی اختصاصی درباره کتاب شاهزاده هری پسر کوچک شاه انگلیس منتشر کرد؛ کتابی که هری در بخشی از آن خبر داده بود که در هنگام ماموریت در افغانستان اقدام به کشتار مردم این کشور کرده است. این شاهزاده انگلیسی افشا کرد که هنگام مأموریتش در افغانستان ۲۵ شهروند این کشور را کشته و زمانیکه وی این افراد را از هلیکوپتر هدف قرار می داد، فکر می‌کرده آنها انسان نه بلکه مهره‌های شطرنج هستند.
چندین قوانین بین‌المللی از جمله کنوانسیون های ژنو و لاهه پیرامون جنایت جنگی و نوع برخورد با جنایتکاران جنگی وجود دارد، ولی حقوق بشری وجود ندارد و اگر دارد، غربی‌ها خود بزرگترین ناقضان حقوق بشر در جهان هستند که هیچگاهی محاکمه نشدند.
حقوق بشر برای افغانستان را می‌توان چنین تعریف کرد که بشرِ آن آواره و دربدر در کشورهای مختلف جهان و حقوق آن فقط لای کتاب‌ها جا خوش کرده و خارج از آن چیزی وجود ندارد.
جنایات چشم آبی ها در افغانستان تمامی ندارد، اعتراف پشت اعتراف
خیانت انگلیس به همکاران افغان
پس از اینکه نیروهای خارجی در راس امریکا نتوانستند چاره‌ای جز خارج شدن از افغانستان بیابند، تعداد زیادی از کشورها همکاران افغان خود را انتقال دادند و همین طور انگلیس هم این روال را پیش گرفت. پای همکاران افغان و تعدادی از پناهندگان دیگر وقتی به انگلیس رسید، عده‌ای در کمپ‌ها زندانی شدند، عده‌ای چند روزی در هوتل‌ها مهمان شدند، ولی بعد هشداریه آمد که باید هوتل‌ها را ترک کنند و آنان آواره خیابان‌ها شدند و مجبور بودند با زن و بچه‌ها، شب‌ها را روی خیابان بخوابند.
البته این تمام ماجرای خیانت انگلیس به همکاران افغان نبود و به‌تازگی ریشی سوناک، نخست وزیر این کشور اعلام کرده که از پایگاه کارتیک در ریچموند که به‌قول خودش مناسب اسکان پناهندگان نیست، به‌عنوان محل اسکان پناهجویان افغان استفاده می‌کند.
در کنار آن بر اساس تصمیمِ از قبل اتخاذ شده توسط دولت انگلیس، به احتمال زیاد پناهجویان را به کشور افریقایی رواندا انتقال دهد که به‌قول مقامات انگلیس به‌پرونده شان رسیدگی شود، در حالی‌که موسسات خیریه این کشور هشدار دادند که تصمیم ظالمانه و ناپسند دولت برای انتقال پناهجویان به مکانی بالغ بر ۹ هزار کیلومتر دورتر، نه تنها در رسیدگی به معضل مهاجرت ناکام خواهد بود، بلکه به هرج و مرج بیشتر انسانی منجر خواهد شد.
این اقدام یا اقدامات دولت انگلیس، نقض آشکار حقوق بشر و قوانین بین‌المللی و نیز خیانت به افغانها است. خیانتی که در 20 سال جمهوریت انجام می‌داد، حالا هم ادامه آنرا دنبال می‌کند و تعجبی هم ندارد، چرا که دست این کشور به‌خون ده‌ها کودک بی‌گناه افغان آلوده است.
مسئولیت طالبان چیست؟
ترک کشور و مهاجرت به دیگر کشورها حتا جهان اول برای هیچ کسی خوشایند نیست، ولی مجبور هستند این راه را انتخاب کنند. مشخصا زمانیکه جمهوریت سقوط کرد و طالبان قدرت را گرفتند، عده‌ای زیادی که در دولت قبل در پست‌ها و ادارات مختلف اجرای وظیفه کرده بودند، به‌دلیل ترس و وحشتی که وجود داشت، راه ترک کشور را در پیش گرفتند و سپس عده‌ای به‌دلیل اوضاع نابسامان سیاسی و اقتصادی و نبود کار ترک دیار کردند. اما شوربختانه سیاه‌روزی افغانها تمامی ندارد و پناهجویان افغان از پاکستان گرفته تا انگلیس و امریکا روز خوش ندیدند و با تحقیر و توهین یا اخراج شدند و یا هم در حال اخراج شدن هستند.
با این خیانت انگلیس به همکاران افغان، مهم‌ترین مسئولیت تاریخی را طالبان دارند که فضای ترس و وحشت و بیکاری و بدبختی را برداشته و فضای امنی را فراهم کنند تا افغانها دوباره به کشور خودشان برگردند و زندگی آبرومندانه‌ای را آغاز کنند.
وقتی پناهجوی افغان در انگلیس یا هر کشور دیگری تحقیر می‌شود، این به‌معنای تحقیر کُل افغانستان است و حالا بهترین فرصت پیش آمده که افغانها خود وطن خود را آباد نمایند و زندگی آبرومند با کشور خودکفا و مترقی داشته باشند.
سید الیاس احمدی، تحلیلگر سیاسی افغانستان
