دیمونا در برابر فردو
حمله‌ی رژیم صهیونیستی به تأسیسات هسته‌ای «فردو» (Fordow Fuel Enrichment Plant) در خاک ایران، فقط یک رویداد نظامی نبود؛ بلکه نقض صریح قواعد تثبیت‌شده‌ی بین‌المللی بود که از زمان معاهده NPT تا امروز به‌عنوان مرزهای رفتاری در حوزه فعالیت‌های هسته‌ای شناخته شده‌اند. این حمله، نشان داد که آنچه به نام «نظام بین‌الملل» خوانده می‌شود، در مواجهه با قدرت‌های مورد حمایت غرب، عملاً تعطیل است. هیچ واکنش بازدارنده‌ای از سوی سازمان ملل یا آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، صورت نگرفت.
در چنین شرایطی، این پرسش مطرح می‌شود: وقتی قواعد بین‌المللی زیر پا گذاشته می‌شود و تجاوز بدون هزینه می‌ماند، آیا جمهوری اسلامی حق ندارد با همان زبان متجاوز پاسخ دهد؟ آیا هدف‌گیری تأسیسات «دیمونا» می‌تواند به‌عنوان پاسخی مشروع، بازدارنده و اخلاقی شناخته شود؟ این مقاله، با تکیه بر دو بنیان اصلی قاعده‌ی شناخته‌شده‌ی «مقابله‌به‌مثل» در حقوق بین‌الملل و اصل قرآنی مذمت تسلیم در برابر ظلم پاسخ می‌دهد که نه تنها این پاسخ ممکن است، بلکه ضروری نیز‌هست.
دیمونا در برابر فردو؛ قاعده‌ی «مقابله‌به‌مثل»؛ پاسخ به تجاوز، در چارچوب خود قانون
در نظام بین‌الملل، قاعده‌ی «مقابله‌به‌مثل» (Reprisal)، اصولی پذیرفته‌شده است که بر اساس آن، دولت‌ها می‌توانند در برابر اقدامات غیرقانونی یک دولت متخاصم، واکنشی متقابل و متناسب انجام دهند. این قاعده، که در کودهای رفتاری بین‌المللی ریشه دارد، به‌منظور حفظ توازن و جلوگیری از یک‌جانبه‌گرایی در روابط دولت‌ها شکل گرفته است.
حمله رژیم صهیونیستی به تأسیسات فردو، که تحت نظارت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و در چارچوب NPT فعالیت می‌کند، نقض آشکار هنجارهای بین‌المللی بود. بر این اساس، جمهوری اسلامی ایران این حق را دارد که تأسیسات هسته‌ای دیمونا، که به اذعان منابع بین‌المللی، مرکز تولید تسلیحات هسته‌ای غیرقانونی رژیم صهیونیستی است، را هدف قرار دهد. دیمونا، برخلاف فردو، خارج از هرگونه نظارت بین‌المللی عمل می‌کند و نمادی از رویکرد غیرشفاف و تهدیدآمیز این رژیم در منطقه است.
بنابراین هدف قرار دادن دیمونا توسط ایران نه‌تنها از منظر حقوقی مشروع است، بلکه به‌عنوان یک پاسخ بازدارنده، می‌تواند از تکرار تجاوزات رژیم صهیونیستی جلوگیری کند. تجربه نشان داده که رژیم کودک کش اسرائیل، با حملات مکرر به زیرساخت‌های غیرنظامی در غزه و جنوب لبنان، از جمله شفاخانه‌ها و مناطق مسکونی، هیچ تعهدی به اصول انسانی و بین‌المللی ندارد. بمباران مناطق مسکونی غزه، ایجاد قحطی عمدی و کشتار غیرنظامیان، گواهی بر این مدعاست که رژیم صهیونیستی تنها زبان قدرت را می‌فهمد. مقابله به‌مثل با دیمونا، پیامی روشن به این رژیم خواهد بود که تجاوزگری بدون هزینه نخواهد ماند.
منطق اسلام: مذمومیت ظلم‌پذیری و ضرورت پاسخ به ظالم
در منطق اسلام، صلح یک ارزش است، اما نه به قیمت خواری. قرآن، صریح و روشن، مقابله با ظلم را نه تنها مجاز، بلکه واجب می‌داند. آیه‌ی معروف قرآن که می‌فرماید: (وَ إِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُوا بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُمْ بِهِ)؛ «اگر کسی به شما ظلم کرد، دقیقاً در همان اندازه پاسخ دهید». این آیه، اصل مقابله متناسب را تأیید می‌کند و نشان می‌دهد که انفعال در برابر ظلم، خلاف دستور الهی است. حمله به تأسیسات فردو، که بخشی از برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای ایران است، ظلمی آشکار از سوی رژیم صهیونیستی بود. بر این اساس، هدف قرار دادن دیمونا، که تهدیدی برای صلح منطقه‌ای و جهانی است، نه‌تنها مجاز، بلکه وظیفه‌ای در راستای دفاع از حق و جلوگیری از ظلم تلقی می‌شود.
چه آنکه اسلام، ضمن تأکید بر صلح و پرهیز از تجاوز، دفاع مشروع را حقی غیرقابل‌انکار می‌داند. رژیم صهیونیستی با سابقه طولانی در تجاوز به حقوق ملت‌های فلسطین و لبنان، از جمله کشتار غیرنظامیان و تخریب زیرساخت‌های حیاتی، نشان داده که جز با پاسخ قاطع، از اقدامات خصمانه خود دست نخواهد کشید. پاسخ به دیمونا، از این منظر، اقدامی در راستای اجرای عدالت الهی و کاهش توحش این رژیم خواهد بود.
دیمونا: نماد تهدید هسته‌ای رژیم صهیونیستی
تأسیسات هسته‌ای دیمونا، واقع در صحرای نقب، از دهه ۱۹۵۰ به‌عنوان مرکز اصلی برنامه تسلیحات هسته‌ای رژیم صهیونیستی شناخته می‌شود. برخلاف تأسیسات فردو، که تحت نظارت دقیق آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قرار دارد، دیمونا به‌صورت مخفیانه و بدون پایبندی به NPT فعالیت می‌کند.
گزارش‌های متعدد، از جمله افشاگری‌های موردیخای وانونو، کارمند سابق این تأسیسات، نشان می‌دهد که دیمونا صدها کلاهک هسته‌ای تولید کرده و تهدیدی جدی برای امنیت منطقه و جهان است. این رژیم، با امتناع از امضای NPT و بازرسی‌های بین‌المللی، عملاً خود را از هرگونه پاسخ‌گویی معاف کرده است.
بنابراین حمله به دیمونا، به‌عنوان پاسخی به تجاوز به فردو، نه‌تنها از منظر قاعده مقابله به‌مثل و نگاه اسلامی مشروع است، بلکه می‌تواند به‌عنوان یک اقدام بازدارنده، رژیم صهیونیستی را وادار به بازنگری در سیاست‌های خصمانه خود کند. این اقدام، پیامی قاطع به جامعه بین‌المللی نیز خواهد بود که ایران در دفاع از حقوق خود، قاطع و مصمم است.
نتیجه‌گیری: بازدارندگی در برابر توحش
حمله و تهدید مداوم مقام های رژیم صهیونیستی در رابطه به تأسیسات فردو، نقض آشکار هنجارهای بین‌المللی و اقدامی ظالمانه بود و می باشد که بر اساس قاعده مقابله به‌مثل در روابط بین‌الملل و نگاه اسلامی، جمهوری اسلامی ایران را محق به پاسخ‌گویی می‌کند. هدف قرار دادن تأسیسات دیمونا، به‌عنوان مرکز تهدید هسته‌ای رژیم صهیونیستی، نه‌تنها حق مشروع ایران، بلکه اقدامی بازدارنده برای کاهش توحش این رژیم است.
از طرف دیگر، سابقه تجاوزگری رژیم در غزه و لبنان نشان می‌دهد که تنها با زبان قدرت می‌توان این رژیم را از ادامه جنایاتش بازداشت. چنانچه در اینجا توضیح داده شد که پاسخ به دیمونا، پاسخی عادلانه، مشروع و ضروری است که می‌تواند توازن را به منطقه بازگرداند و از فاجعه‌ای بزرگ‌تر جلوگیری کند.
فیض الله صدیقی
