زلزله هرات؛ ضعف طالبان، همدلی ملی با کمی نفاق همیشگی!
از همان لحظات اولیه زلزله شدید هرات که تا این لحظه قریب به 2500 قربانی داشته، دغدغه مردم کمک رسانی هرچه سریعتر به آسیب دیدگان بود و با آنکه طالبان هیچگونه پیش‌بینی نسبت به اینگونه حوادث نداشت و بسیار دیر اقدام کرد، اما خوشبختانه شاهد یک بسیج ملی بودیم که مردم افغانستان فراتر از مباحث، قومیت،مذهب و… در راستای کمک به هموطن و هم‌نوع خود اقدام کردند. گروه‌های مردمی و خیرخواه از سرتاسر افغانستان و جهان در حال جمع آوری کمک و ارسال آن به زلزله‌زدگان هستند اما این مقدار به هیچ عنوان کافی نبوده و بازماندگان برای اسکان مجدد و بازسازی مناطق، نیازمند اقدامات فوری هستند.
زلزله هرات از زبان آمار و ارقام
سرويس زمين شناسي امريكا اعلام کرده است که زلزله های شديدی به بزرگي 5.5، 5.9 و 6.2 ريشتر ولايات غربی افغانستان را لرزاند. مرکز این زمین لرزه در 40 کیلومتری شمال غرب شهر هرات بوده است. در این حادثه و بلای طبیعی 12 روستا به طور کلی ویران شده است و امدادگران در جست وجوی کسانی هستند که ممکن است در زیر آوارها تاکنون زنده مانده باشند.
متاسفانه تاکنون 2500 نفر جان خود را از دست داده‌اند و این زلزله دومین زلزله‌ی مرگبار 30 سال گذشته افغانستان محسوب میشود. آخرین زلزله مرگبار افغانستان نیز سال گذشته در پکتیکا به وقوع پیوست که جان 1000 نفر را گرفت.
ایران ، چین و پاکستان تنها کشورهایی هستند که وارد عمل شدند و کمک‌هایی نظیر مواد غذایی، کمپل، ادویه، خیمه و کمک‌های مالی ارسال کرده‌اند. ضمن آنکه تیم امدادی هلال احمر ایران از روز دوم وارد افغانستان شدند و تاکنون عملیات امدادی در 4 روستا را به پایان رسانده‌اند.
از دید طالبان همه چیز امنیتی است
در ساعات ابتدایی زلزله، حکومت طالبان بازهم از عینک امنیتی به قضیه نگاه کرد و اعلام نمود کمک‌ها باید با نظارت این گروه توزیع شود. بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی از تعلل مسئولان طالبان برای حضور در منطقه زلزله زده ناراحت و خشمگین بوده و رهبران طالبان را به قوم‌گرایی متهم کردند.
با تمام این تفاسیر حکومت امارت اسلامی اعلام کرد 100 میلیون افغانی را برای کمک به آسیب دیدگان اختصاص داده است و زمینه را برای تسریع امدادرسانی مهیا می‌کند.
در روزهای سختی دوست و دشمن را بشناسید
بنظر میرسد عدم مشروعیت طالبان باعث شده تا کمک‌های جهانی نسبت به افغانستان محدود باشد اما این روزهاست که مردم باید دوست و دشمن خود را بشناسند. چه کسانی در کمک به افغانستان و مردمش پیشقدم شدند و چه کسانی به دنبال بهانه تراشی برای عدم حمایت بودند. سیل کمک‌های جهانی به ترکیه و زلزله‌زدگان آن کشور کجا و کمک به مردم ما کجا؟
کلمات توانایی توصیف درد و رنج مردمم را ندارند. اما در باطن قلبم، یک خواسته عمیق وجود دارد. یک خواسته برای بیدار کردن جهان از خواب بی‌خبری. مردم افغانستان، با تاریخ بلندی از رنج و سختی‌ها، همچنان با «امید» زندگی می‌کنند. اما به تنهایی نمی‌توانند این بار سنگین را بلند کنند. آنها به دنبال دوستانی هستند که به آنها دست دوستی دراز کنند، دستی که نه تنها کمک می‌کند بلکه نشان می‌دهد که دنیا هنوز خواب نیست.
با این حال، هنوز امیدوارم که جهانیان بیدار شده و به درخواست کمک مردم افغانستان پاسخ دهند. امیدوارم که کشورهای دیگر، از جمله همسایه و کشورهای اسلامی به این مردم یاری برسانند.
سید مهدی حسینی
