محرومیت دختران از تحصیل
دختران افغانستان برای سومین سال متوالی از حق تعلیم و تحصیل محروم شده و زنان این کشور با یک اپارتاید جنسیتی تمام عیار از سوی طالبان مواجه شده‌اند. جامعه جهانی و به ویژه مردم افغانستان سه سال است که در برابر این ظلم آشکار فریاد می زنند و برای احقاق حقوق زنان و دختران، از هر طریقی اقدام کرده و می کنند.
با این حال اما؛ طالبان با آنکه تعهدات و وعده ها داده بودند، ولی تا اکنون نه تنها به وعده های شان جامه عمل نپوشانیده اند، بلکه بی تفاوت در قبال مطالبات و خواسته های مردم افغانستان، همچنان دختران و زنان را از حقوق اساسی شان ناموجه محروم ساخته اند.
باتوجه به اینکه آغاز سال تحصیلی است و ظاهرا طالبان نیز تصمیمی مبنی بر بازگشایی مکاتب و دانشگاه ها به روی دختران را ندارند، لازم است تا این موضوع مورد کنکاش قرار داده شود و پیامدهای وحشتناک این تصمیم طالبان بازگو گردد. در این نوشته تلاش می گردد تا به بعضی از پیامدهای محرومیت دختران از تحصیل اشاره شود.
محرومیت دختران افغانستان از تحصیل
اکنون سومین سال تحصیلی است که دختران از رفتن به دانشگاه ها و مکاتب محروم اند. طالبان از پانزدهم آگست 2021 که زمامداری افغانستان را به عهده گرفته اند، در نخستین اقدام، مکاتب را به روی دختران بالاتر از صنف ششم بستند و به تعقیب آن دانشگاه ها را نیز به روی این نسل نیرومند مسدود نمودند.
با آنکه در طول سه سال گذشته جامعه جهانی و مردم افغانستان پیوسته از طالبان خواستار بازگشایی مکاتب و دانشگاه ها به روی دختران شده اند، اما آنها بدون هیچ دلیل قانع کننده ی انسداد و امتناع از تحصیل دختران را به ایجاد فضای مناسب و مصئون موکول نموده اند.
با توجه به شرایط نه چندان جالب افغانستان و خستگی افغان ها از جنگ و اعتراض، مردم این کشور هر روز منتظر بازگشایی مکاتب و دانشگاه ها به روی دختران اند. زیرا طالبان تعهد داده اند که در اسرع وقت مکاتب و دانشگاه ها را به روی دختران باز گشایی می نمایند.
با این حال متاسفانه با آنکه از تعهدات و وعده های طالبان سه سال می گذرد، اما آنها تا اکنون هیچ اقدامی در رابطه به تامین زمینه تحصیل دختران نکرده اند و آنگونه که پیداست، ظاهرا این وضعیت همچنان دامه دارند که به صورت غیر قابل توصیف غم انگیز و غیر قابل تحمل است.
پیامدهای ویرانگر محرومیت دختران از تحصیل
بستن مکاتب و دانشگاه ها و محرومیت دختران از تحصیل، بستن آینده به روی افغانستان است، کشوری که سالهاست با درد و رنج و بدبختی بسر می برد و یکی از علل های مهم آن کم سوادی و بی سوادی شهروندان آن می باشد. دختران با سواد، نسل های باسواد تربیت می کنند و در کنار آن در همه امورات می توانند سهم موثر و مثمری داشته باشند.
خشونت های فراگیر و جنگ های خانمان سوزی که افغانستان متحل گردیده، تماما به خاطری بی سوادی نسل های بودند که در این کشور زیسته اند و در تشخیص نیک و بد و حسن و قبح به دلیل عدم سواد کافی، عاجز بوده اند و به جای ساخت و ساز به ویرانه کردن و آوار نمودن روی آورده است.
ضدیت طالبان با علم آموزی دختران و کار کردن زنان، ضدیت با پیشرفت و ترقی است. در حالیکه همه جهان و خصوصا کشورهای مسلمان به علم و آموزش زنان احترام و جایگاه والایی قایل شده اند و طالبان نیز با آنکه مدعی حکمرانی بر پایه ی شریعت اسلام است، اما افغانستان را به تنها کشوری در جهان تبدیل کرده است که دختران حق تحصیل و زنان حق کار کردن را در آن ندارند.
متاسفانه این وضعیت آینده افغانستان را در هاله ای از ابهام قرار داده است. این وضعیت بیانگر اینست که نسل های بعدی که در دامان مادران بی سواد تربیت می یابند و بزرگ می شوند و آنها نیز در آبادی وطن عاجز خواهند ماند.
در این وضعیت، تمام فجایعی را که افغانستان در آینده ای متحمل شود و نسل های بی سواد همچنان مانند گذشته به جنگ و خونریزی بپردازند، به عهده ی طالبان خواهد بود. زیرا اکنون آنهاست که سرنوشت و آینده ای افغانستان را بخاطر لجاجت و یک دندگی به گروگان گرفته اند و مسئله ای آموزش زنان را سیاسی نموده اند.
باتوجه به اهمیت و جایگاه ویژه ی آموزش و تحصیل در پیشرفت و ترقی کشور و همچنان با در نظر داشت اینکه حق تحصیل و آموزش زنان و دختران از دستورات صریح شریعت اسلام نیز است، طالبان مکلف اند تا بدون هیچ تعللی دروازه ای مکاتب و دانشگاه ها را به روی دختران باز کنند و زمینه های تحصیل و آموزش دختران را در اقصا نقاط کشور فراهم نمایند و این آغازی باشد بر پایان محرومیت دختران از تحصیل.
عایشه ببرک خیل
