کودکان غزه
اوهاد زویگنبرگ عکاس مشهور آسوشیتدپرس در 20عقرب 1402، عکسی را در صفحه اول هاآرتص، منتشر کرد که احتمال می رود آن عکس تا قیامت، دامنگیر وجدان انسانها خواهد بود. عکس، یک سرباز ارتش اسرائیل را در داخل اتاق کودکی در غزه نشان می‌دهد که پایش روی تخت گذاشته شده است.
دیوارهای صورتی اتاق که قصد ایجاد فضایی آرام را داشتند، نمی‌توانستند این وحشت را پنهان کنند: اتاق به هم ریخته، تکه و پاره شده بود، تنها یک عروسک بدون مو روی تخت پخش شده بود و به بینندگان یادآوری می‌کرد که این اتاق کودکی است که ساکن آن برای حفظ جانش گریخته یا کشته شده و یا هر دو فاجعه برای او اتفاق افتاده است.
باوجود کشته شدن بیش از سی هزار انسان در غزه که 17هزار آن را کودکان تشکیل می دهند، قلب های رهبران کاخ سفید و رژیم کودک کش اسرائیل، همچنان متحجر و سیاه اند و ارتش اسرائیل را مانند زامبی ها و آدم خواران به جان کودکان غزه رها کرده اند. در چنین وضعیتی همه ی ما صرف به خاطر اینکه انسانیم مسئولیم تا از هر طریقی صدای مان را بلند کنیم و جلوی این نکبت جاری را بگیریم.
انسانیت و مسئولیت
خدا رحمت کند جان رالز فیلسوف اخلاق را که گفته بود، انسان به صرف اینکه انسان است، مسئول اند. انسانها با پذیرفتن مسئولیت می شود، انسان. رالز به گله ی از آهوها و گاوهای که در حیات وحش زندگی می کنند، اشاره می نماید: «حیوانات درنده و وحشی که به گله های آهوها و یا گاوها که حمله می برند، انها هرکدام برای حفظ جان خودشان فرار می کنند. این در حالی است که اگر ضعیف ترین عضو آنها به دام شکارچیان بیافتد و جلوی چشم آنها تکه و پاره شوند، آنان به ندرت، واکنش دارند».
گاوها و یا دیگر حیوانات که در مقابل قربانی شدن یکی از اعضای گله شان واکنش ندارند، به خاطر اینست که آنها احساس مسئولیت نمی کنند. اگر احساس مسئولیت کنند و از هر طریقی جهت نجات هم نوع شان استفاده نماید، آنگاه میشود گفت که احساس مسئولیت کرده اند. ولی متاسفانه آنها احساس مسئولیت نمی کنند و اغلب با فاصله ی نه چندان نزدیک ایستاد می شوند و تکه و پاره شدن یکی از اعضای شان را که گیر افتاده است را تماشا می کنند.
بنابراین احساس «مسئولیت» یکی از اوصاف انسانی است که در نبود «احساس مسئولیت»، بخش قابلی توجهی از اوصاف انسانیت از انسان دور می شود. به همین دلیل انسان صرف بخاطر اینکه انسان است، در قبال محیط پیرامون و به ویژه اتفاقاتی که برای هم نوعان وی رخ می دهند مسئول است و این مسئولیت را در هر صورت بایستی بپذیرند.
مسئولیت انسانها در قبال کودکان غزه
همانطور که گفته شد، ما صرف بخاطر اینکه انسان هستیم، در قبال فاجعه ی غزه و کودکان غزه مسئولیم. بخواهیم یا نخواهیم، بپذیریم و یا نپذیریم، تمام انسانها در قبال نکبت جاری در غزه که کودکان در آنجا پیوسته سلاخی می شوند، مسئول اند. انسانی که از رنج و فاجعه ی کودکان غزه، رنج نمی برند و احساس مسئولیت نمی کنند، قطعا باید در انسانیت خودش شک کند.
اگر به رغم انسان کشی، بچه کشی، زن کشی، گرسنگی دادن به انسانها وکودکان در غزه توسط اسرائیل، هنوز هم وجدان آرام دارید، نه تنها شوک آور است بلکه باید عمیقا در انسانیت تان شک کنید. این چیزی است که مسئولیت ماست. ما مسئولیم که قربانیان غزه را نجات دهیم. ما حیوان نیستیم. ما گله ی از آهویان و گاوها نیستیم که یکی از اعضای ما به دست جانوران درنده گیر افتاده اند و ما از دور نحوه ی تکه و پاره شدن آنها را تماشا نمائیم.
هریک از انسانها صرف به خاطر اینکه انسان است، باید سنگی به سوی آمریکا و اسرائیل که شرمی از جنایت ندارند، پرتاب نمایند. هریکی از ما مسئولیم تا لعنتی به عربستان، امارت متحده ی عربی و چندین کشور دیگر که با دو رویی سوخت و انرژی ارتش کثیف اسرائیل را تامین می کنند و در رسانه ها شعار همراهی با فلسطینیان را سر می دهند، لعن و نفرین بفرسیتم و ذات کثیف هریک از این رژیم ها را در تاریخ ثبت نمائیم تا فرزندان مان بدانند که اینها چه وحشیانی بودند. اینها مسئولیت ماست صرف بخاطر اینکه انسانیم. همینکه انسانیم، این مسئولیت های انسانی در شرایط کنونی است.
عایشه ببرک خیل
