دلایل بی نتیجه بودن نشست دوحه
سازمان ملل متحد، دیگر آن جایگاه و قدرت یگانه سازمان جهانی را ندارد. لابی گری ها و دخالت های آمریکایی ـ غربی، سازمان ملل متحد را به یک سازمان پسیف و تشریفاتی تبدیل کرده است. بهترین حالت برای سازمان ملل متحد، خدمت در راستای اهداف آمریکا و غربیان است. شواهد و قرائن متعدد وجود دارد که سازمان ملل متحد در حال حاضر کارایی های دوران کوفی عنان و گذشته اش را ندارد.
از جنایت های بی حدوحصر رژیم صهیونیسم گرفته تا شرارت های پلید آمریکا در منطقه و جهان که جاری و ساری اند و سازمان ملل متحد توانایی جلوی گیری آن را ندارد، نشان می دهد که این سازمان در بهترین حالت در مسیر اهداف و مقاصد شوم غربیان و آمریکائیان فعالیت می کند و از مسیر اصلی و لایحه ی اساسی وظایفش فاصله گرفته است.
سازمان ملل متحد نه تنها در قبال جنایت ها و شرارت های آمریکا ـ غرب و رژیم کودک کش اسرائیل کاری از پیش نبرده و نمی برند، بلکه در قبال فجایعی جاری در افغانستان که تحریم های ظالمانه و غیر انسانی آمریکا ـ غرب آن را تشدید ساخته اند، نیز کاری نکرده و نمی کند و یا دست کم نمی تواند.
باتوجه به این وضعیت، در اینجا سه دلیل اساسی برای بی نتیجه بودن نشست دوحه وجود دارد و در دل مردم افغانستان هیچ امیدی به نشست سازمان ملل متحد نیست.
- نشست کنونی سازمان ملل متحد در دوحه
نمایندگان قدرت‌های جهانی و منطقه‌ای به دعوت دبیرکل سازمان ملل متحد در هوتل لوکس و پر زرق و برقی در حومه دوحه پایتخت قطر، به پیرو مصوبه ی شورای امنیت این سازمان، نشستی را درباره آینده افغانستان ساعت 6 عصر دیروز برگزار کردند. گوترش سرمنشی ملل متحد در محل نشست حاضر است.
آجندای نشست کنونی در رابطه به نحوه ی تعامل جهان با طالبان، تعیین نماینده ی ویژه سازمان ملل متحد در امور افغانستان و مسائیل دیگر اعلام گردیده است. به همین دلیل نماینده گان کشورهای جهان هم‌اکنون سرگرم رای‌زنی درباره اتخاذ مواضع خود در قبال افغانستان تحت کنترول طالبان استند.
طالبان از شرکت در نشست کنونی خود داری نموده اند. ولی مخالفین طالبان در سطوح مختلف فرصت را غنیمت شمرده اند و قرار است که در عکس های دسته جمعی حضور داشته باشند و یا حتی عکس های تکی در محل برگزاری نشست دوحه بگیرند و منتشر نمایند. با همه حال، به دلیل اینکه طالبان از شرکت در این نشست خود داری نموده است، دلایل ذیل نشان می دهد که نشست کنونی بی نتیجه خواهد بود.
دلیل اولِ بی نتیجه بودن نشست دوحه
از سال 2001 به اینطرف، تمام نشست ها و گفتگوهای که در غیاب یکی از طرف ها درباره ی افغانستان در هرجای جهان برگزار گردیده اند، ناکام بوده است. دلیل اساسی آن نیز عدم شرکت تمام طرف های دخیل در قضیه ی افغانستان بوده است. بنابراین از همین اکنون کاملا مشخص است که دومین نشست دوحه نیز بی نتیجه است و هیچ افقی را برای آینده ی افغانستان نمی گشاید.
- دلیل دومِ بی نتیجه بودن نشست دوحه
یکی از مهمترین آجندای نشست کنونی دوحه، اتخاذ تصمیم در رابطه به نحوه ی تعامل جهان با طالبان است. این در حالی است که نماینده گان حاکمان کنونی افغانستان از شرکت در این نشست خود داری نموده اند. بنابراین عدم حضور نماینده گان طالبان، نشست کنونی دوحه را بی فایده و بی نتجه می نماید. زیرا جهان با کسانی قرار است تعامل داشته باشند که از ملاقات با آنها محروم اند.
این در حالی است که جامعه ی جهانی و کشورهای منطقه به خوبی به این درک رسیده اند که حاکمان کنونی افغانستان دیگر، یک مشت تندروی بی سر و پا نیستند. آنها، پیکارجویانی بسیار سازمان یافته، تاب آور، زیرک و ماهر استند که در کوره کشوری چون افغانستان و با اتحادهایی که پیوسته در حال دگرش بود، پخته شده اند.
طالبان آزمون های متعددی در حوزه ی دیپلماتیک داده است. تقریبا در تمام آزمون ها نیز موفق بوده اند. آنها این مهارت را در دور ساختن دولت اشرف غنی از میز گفت وگوها در قطر(2018-2021)، سپس کسب امتیاز عقب نشینی نیروهای آمریکایی از دولت ترامپ آن هم عمدتا با شرایط دلخواه خودشان و رهانیدن پنج هزار زندانی طالبان ثابت کردند. آخرین آزمون مهارت های دیپلماتیک شان نیز به سقوط کشاندن سریع و آسان کابل بود که از گذر گفت وگوهای چندماهه و تسلیم حریفانشان انجام شد.
دلیل سومِ بی نتیجه بودن نشست دوحه
از دیگر آجندای عمده ی نشست کنونی دوحه، تعیین نماینده ویژه ی سازمان ملل متحد در امور افغانستان است. این در حالی است که افغانستان تحت تسلط کامل طالبان قرار دارد و هرکسی که بخواهد در امور افغانستان کار کند، بایستی با هماهنگی و در تعامل با طالبان قرار داشته باشد. از اینرو عدم حضور طالبان و نپذیرفتن نماینده ی ویژه از سوی ملل متحد، تعیین نماینده ویژه را بی معنی و روند فعالیت وی را در امور افغانستان با چالش های جدی مواجه می سازد که از دیگر دلایلی محکمی بر بی نتیجه بودن نشست دوحه است.
با همه حال، حاکمان کنونی افغانستان در طول بیش از دو و نیم سال گذشته ثابت ساخته اند که حتی بدون برخورداری از یک کرسی در سازمان ملل و شناسایی قطعی بین المللی هم، امورات خود را می گذرانند. با شناسایی و حمایتی که از پکن و مسکو دریافت می کنند، هر گونه محکومیتی علیه آنان در شورای امنیت وتو خواهد شد. روابط خوبی که با همسایگان بر قرار کرده اند، چالش های بین المللی را نیز از سر راه شان برطرف خواهد کرد. بنابراین نشست کنونی دوحه در هر صورت بدون حضور و شرکت طالبان بی نتیجه است و هیچ امیدی به آن نیست.
عایشه ببرک خیل
