امریکا در پی برگشت سیاسیون فراری افغانستان به ساختار قدرت
وزارت امور خارجه امریکا چندی قبل در یک اعلامیه ای عنوان کرده بود که بالای حکومت سرپرست امارت اسلامی افغانستان در جهت تشکیل نظامی فراگیر و همه شمول و انتقال قدرت مسالمت آمیز، به اعمال فشارشان ادامه خواهند داد. همچنین در این زمینه تاکید شده بود که برای تحقق چنین امری از ابزارهای سیاسی، اقتصادی و دیپلماتیک استفاده خواهند کرد.
با چنین موضوع و طرحی از سوی امریکا، سوالی در اذهان عامه مردم افغانستان ایجاد خواهد شد که امریکا مفتضحانه از کشور خارج شده است دیگر این مقدار پافشاری برای تشکیل حکومت فراگیر بخاطر چیست؟ آیا امریکا دلسوز مردم افغانستان است؟ آیا اصرار امریکا برای تشکیل حکومت همه شمول، بیشتر برای ایجاد نظامی براساس میل این کشور است؟ آیا ایستادگی در این موضوع، برگشت سیاسیون فراری افغانستان به کشور و اجرای نقشه های شوم امریکا خواهد بود؟ …
در این مطلب به این موضوع اشاره ای خواهیم داشت.
حق با حاکمان جدید است؟!
هنگامی که نظام جمهوریت توسط امارت اسلامی سقوط داده شد و این گروه مجددا توانستند قدرت را در کشور بدست بگیرند، اولین مسئله ای که در میان مردم، رسانه ها و جامعه بین المللی مطرح شد موضوع تشکیل حکومت فراگیر توسط امارت اسلامی بود.
پس از چندی روز، ارگ نشینان جدید افغانستان کابینه قدرت خود را اعلام کردند و آن چیزی که انتظار می رفت ، همانگونه شد (البته می توان به آنها حق داد و هر گروهی که به غیر از امارت اسلامی بر قدرت تکیه می زد، همین کار را می کرد، همانگونه که در نظام جمهوریت دیدیم، حکومت متشکل از عاملان امریکایی بود و هر وزارت خانه مثل اینکه برای قوم مشخصی ایجاد شده بود: وزارت خارجه برای دوره مشخصی از آنِ پنجشیریان بود. وزارت دفاع برای دوره مشخصی برای قوم پشتون بود، وزارت اقتصاد مجددا برای قوم پشتون بود و غیره …. ). تمام کابینه تشکیل شده بود از مقامات امارت اسلامی!
پس در حال حاضر نباید نسبت به این موضوع زیاد حساس بود. حکومت ایدئولوگ گرای امارت اسلامی پس از 20 سال نبرد همراه با نظام جمهوریت، امریکا و متحدان اروپایی اش، نمی تواند برای اکنون، به کسی و یا گروهی که سابق از امریکا و یا سایر کشورهای اروپایی بودجه دریافت می کرد، اعتماد کرده و آنها را در قدرت شریک نماید. باید کمی وقت، زمان و فرصت به این گروه داد.
البته این موضوع نه تنها در داخل از سوی گروه ها و احزاب داخلی مطرح می گردد بلکه در خارج از کشور توسط سیاسیون و رسانه های بین المللی و حکومت ها مطرح است.
چرا امریکا بر موضوع تشکیل حکومت همه شمول تاکید دارد و بدنبال بازگردان سیاسیون فراری افغانستان است؟
البته در این قسمت که در آن هیچ شک و شبهه ای نیست باید گفت که تشکیل حکومتی که همه اقوام فارغ از تعصبات قومی، زبانی و مذهبی در آن اشتراک داشته باشند، حق مردم افغانستان است. ( در این موضوع بحثی نیست)
اما موضوعی که مورد موشکافی و بررسی است اصرار امریکا در تشکیل حکومت همه شمول با بازگشت سیاسیون فراری افغانستان است که به گونه پی هم و مرتب با آنها تشکیل جلسات پنهانی می دهند که اخیرا نمایندگان این کشور همراه با رهبری جبهه مقاومت جلسه ای را تشکیل داده بودند.
نگرانی های های امریکا را می تواند به چند مورد بررسی کرد.
- نگرانی از دور ماندن از بازی های سیاسی موجود در افغانستان
- نگرانی از غیبت عاملین و مزدوران سیاسی در ساختار قدرت در جهت پیشبرد منافع
- نگرانی از نفوذ کشورهای منطقه علی الخصوص چین، ایران و روسیه
- نگرانی از پیشبرد طرح های اقتصادی کشورهای منطقه مخصوصا چین از طریق افغانستان
یکی از امتیازاتی که امریکا در نظام پیشین نسبت به سایر کشورها دارا بود، عاملین، مزدوران و دست نشانده های سیاسی این کشور در ساختار نظام جمهوریت بودند.
ایالات متحده همراه با مزدوران سیاسی خود توانست به اهداف خود در افغانستان و منطقه دست پیدا کند. این کشور توانست قلب آسیا را در اختیار گرفته و کشورهای منطقه را تحت نظارت خود داشته باشد. نفوذ کشورهای منطقه را تاحدودی توانست چه از لحاظ سیاسی – اقتصادی – نظامی تحت کنترل داشته باشد. اما اکنون وضعیت به چگونه است؟
در حال حاضر امریکا به صورت فیزیکی در افغانستان حضور ندارد اما با در اختیار داشتن و بلوکه کردن دارایی های افغانستان همچنان نفوذ خود را در اختیار دارد و هرازگاهی حکومت جدید افغانستان را توسط ابزارهای اقتصادی برای پیشبرد منافع خود در کشور، تحت فشار قرار می دهد.
اما اصل موضوع این است، امریکا به دلیل نبود دست نشانده هایش، در حال حاضر نمی تواند به مانند سابق حضور پررنگی در بازی های سیاسی – اقتصادی افغانستان داشته باشد، این مسئله برای مقامات این کشور با حضور پررنگ چین، روسیه و ایران، نگران کننده است. این چالش باعث شده است تا منافع استراتژیک امریکا در منطقه به خطر افتد که می توان یکی از علل ناامنی های اخیر در افغانستان علی الخصوص کابل را همین موضوع دانست.
20 سال حضور در راس قدرت، فرصت مناسبی برای سیاسیون فرای افغانستان جهت جلب اعتماد مردم بود
به نظر مردم افغانستان، 20 سال حضور در راس قدرت برای سیاسیون فراری افغانستان فرصت بسیار مناسبی بود که بتوانند ( اکنون از ترس حاکمان جدید به کشورهای بیرونی پناهنده شده اند) به آنها اعتماد داشته باشند و برای برگشت شان به کشور تلاش کنند، اما متاسفانه آنها در مدت دو دهه، کشور را به دلیل عملکردهایشان ناامن تر ساختند، کمک های جهانی را حیف و میل کردند، جیب های خود را از دارایی های مردم پر ساخته و در کشورهای بیگانه سرمایه گذاری کردند.
کشورهای خارجی مخصوصا امریکا اگر قصد داشته باشند سیاسیون فراری افغانستان را به کشور عودت دهند، مردم این موضوع را نخواهند پذیرفت.
حکومت سرپرست امارت اسلامی با بکارگیری از نیروهای داخل می توانند کشور را به سمت ترقی و پیشرفت سوق دهند. سیاسیون فراری افغانستان امتحان خود را در طول این مدت (20 ساله) پس داده اند. دیگر نه می شود به امریکا و جامعه جهانی اعتماد کرد و نه به دست نشانده هایشان.
مسئله ای که قابل توجه است و واقعا مضحک است ارائه راه حل هایی از سوی امریکا و سیاسیون فراری افغانستان برای مردم افغانستان در جهت رهایی از وضعیت کنونی هستند. به آنها باید گفت ” کَل اگر طبیب بودی سر خود دوا نمودی “، سیاسیون و مزدوران بیرونی اگر راه حل مناسبی می داشتند در مدت زمان حضورشان در راس قدرت کاری باید می کردند.
موضوع دیگری که بسیار جالب است، موضوع تشکیل حزب در خارج از کشور توسط برخی سیاسیون فراری افغانستان است. در حال حاضر آنها هنوز هم در خارج از کشور به فکر تاسیس حزب و حزب بازی هستند و برای آینده افغانستان نسخه می نویسند و حرف از پیشرفت، تحقق دموکراسی و عدالت می زنند …
باید به آنها همین جمله زیر را گفت:
مرا به خیر تو امید نیست، شر مرسان
والسلام
اجمل عبیدزاده، تحلیلگر سیاسی مسائل افغانستان
