چاقوکَشیِ پاکستان؛ کفن‌کَشِ سابق
از قدیم گفته‌اند: هزار دشمن داشته باشی، ولی یک همسایه بد نداشتی باشی. حدود چهار دهه، همسایه ما پاکستان، از هیچ تلاشی برای غمگین کردن ما افغان‌ها و ناامن‌کردن کشور ما افغانستان دریغ نکرد و چندین و چند گروه تروریستی را در خاک خود جای داد، آموزش داد و بعد برای از بین بردن ثبات و آرامش به‌افغانستان ارسال میکرد.
دیگر کشورهای همسایه اگر بهترین مواد خوراکی یا پوشاکی یا صنایع و ضروریات مختلف را به‌افغانستان صادر می‌کردند، مهم‌ترین صادرات این همسایه به کشور ما، تروریسم بود که بی‌شک بر هیچ‌کسی پوشیده نبوده و نیست. یعنی به‌نوعی میشد گفت که این همسایه کفن‌کَشِ ما، هر روز با چهره‌های مختلف، خود را می‌آراست و سپس بلای جان ما میشد.
چاقوکَشیِ پاکستان
از وقتی طالبان در افغانستان به‌قدرت رسیده‌اند، پاکستان رنگ دیگری به‌خود گرفته است. با آنکه همه‌ی دنیا می‌داند آدرس تروریسم منطقه‌ای پاکستان است، ولی مقامات پاکستانی با بی‌چشمی تمام می‌گویند که افغانستان از تروریسم حمایت می‌کند و تبدیل به یک تهدید جدی برای پاکستان و دیگر کشورها شده است.
به این معنا که کفن‌کَشِ دیروز، امروز تبدیل به‌چاقوکَش شده و با تهدید و مکر به‌طالبان می‌گوید: یا بپذیرید که حرف ما درست است، یا هر آنچه دیدید، از چشم خود دیدید. این چاقوکَشیِ پاکستان از درگیری‌های مرزی و بمباران مناطقی از خاک افغانستان گرفته، تا مشکل‌تراشی بر فعالیت تاجران افغان و اکنون تا اخراج اجباری مهاجرین افغان ادامه یافته است.
اشتباه پاکستان در اخراج مهاجرین افغان
مولانا فضل الرحمن، رهبر جمعیت علمای پاکستان به‌تازگی صریحاً و واضحاً اظهار کرد: «اسلام آباد از چیز دیگری ناراضی است، اما از مهاجرین افغان انتقام می‌گیرد. این یک نوع تصمیم احساساتی است.» این چهره سیاسی پاکستان، تصمیم اخراج مهاجران را «ناسنجیده» توصیف کرد و هشدار داد که به منافع پاکستان ضربه می‌زند.
در همین حال چند روز قبل، محمد اسحاق‌دار، وزیر خارجه پاکستان به‌کابل سفر کرد و با مقامات مختلف از جمله محمد حسن آخند، نخست‌وزیر حکومت سرپرست طالبان و امیرخان متقی، سرپرست وزارت خارجه دیدار و پیرامون موضوعات مختلف گفت‌وگو کرد. سفر این مقام پاکستانی، اما با سردی طالبان همراه بود که از میدان‌هوایی شروع و تا نشست‌ها ادامه داشت.
محمد حسن آخند، در این دیدار، ضمن انتقاد از برخورد پاکستان با مهاجرین افغان، اظهار داشت: «برخورد نادرست با مهاجرین افغان قابل پذیرش نیست و آن را شدیداً محکوم می‌کنیم. این عملکرد نه تنها بین دو کشور فاصله ایجاد می‌کند، بلکه بر روی تمام مناسبات نیک گذشته خط بطلان می‌کشد.»
سردی طالبان با پاکستان از بهر چیست؟
بهبود روابط و مناسبات بین افغانستان و پاکستان، هم ضروری و هم به‌نفع دو کشور همسایه است، ولی از آنجایی که چند دستگی در سیاست داخلی این کشور وجود دارد و ارتش و استخبارات شدیدا در سیاست‌گذاری پاکستان دخیل است، بهبود روابط ساده به‌نظر نمی‌رسد، چرا که به‌وضوح، دخالت امریکا در تصمیمات سیاسی این کشور دیده می‌شود.
سردی طالبان با مقامات پاکستانی ناشی از مداخلات، کج‌رفتاری‌ها، کژاندیشی‌ها و ناسپاسی‌های دولت پاکستان است که همیشه به‌دنبال تضعیف نظام در افغانستان بوده و تصور می‌کند که دولت ضعیف در این کشور، به‌نفع اسلام‌آباد است. در حالیکه امنیت در افغانستان، ثبات در منطقه را تامین می‌کند و سد محکمی را علیه تروریسم می‌سازد.
پاکستان یک همسایه خوب باشد
دوران دانشگاه، یکی از اساتید ما می‌گفت: «به یاد داشته باشید! پاکستان تا زمانی دست از مداخله و شرارت برنمی‌دارد که یک دولت مستقل در افغانستان شکل بگیرد و مشت محکمی به دهان این کشور بزند.» به‌نظر میرسد که طالبان مشت محکمی به دهان پاکستان زده و به‌همین خاطر است که اسلام‌آباد با شلیته‌گری و مظلوم‌نمایی، می‌خواهد کابل را مقصر تمام مشکلات منطقه و ناامنی‌های موجود در پاکستان اعلام کند.
در پایان باید گفت که جلوگیری از مداخلات پاکستان در امورات افغانستان، می‌تواند ثبات و صلح و امنیت و اقتصاد را در کشور بهبود ببخشد و همچنین باید به‌عنوان یک شهروند افغانستان به مقامات پاکستانی این نکته را خاطرنشان کنم که با مداخله و زورگویی، هیچ‌گاهی نمی‌توانید برگ برنده‌ای داشته باشید. بهتر است به‌جای این همه بد همسایگی، در سیاست‌های خود تجدیدنظر کرده و از سیاست سالم و صادق در رابطه با کابل کار بگیرید.
الیاس احمدی
