حمایت ترامپ از مهاجرین افغان
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، در پستی در شبکه اجتماعی تروث سوشال اعلام کرده که قصد دارد به گروهی از پناهجویان افغان که پس از تسلط طالبان در سال ۲۰۲۱ به امارات متحده عربی پناه برده و در اردوگاهی در ابوظبی گرفتار شده‌اند، کمک کند. این گروه، شامل ۳۲ مرد، زن و کودک، به مدت چهار سال در اردوگاهی در ابوظبی بدون وضعیت مشخص، بدون حق کار یا تحصیل، و در شرایطی نزدیک به حبس خانگی زندگی کرده‌اند.
اعلامیه‌ی ترامپ، در حالی که به نظر می‌رسد حرکتی بشردوستانه باشد، با سیاست‌های کلی وی که بر اخراج گسترده مهاجران و تشدید قوانین مهاجرتی متمرکز است، در تناقض قرار دارد. این تصمیم ناگهانی، پرسش‌هایی درباره انگیزه‌های واقعی، پیامدهای سیاسی، و تأثیر آن بر تصویر بین‌المللی آمریکا و شخص ترامپ ایجاد کرده است.
ترامپ که به تازگی حکمی اجرایی برای دستگیری و اخراج مهاجران را صادر کرده، با این اقدام نمادین، رویکردی متفاوت را به نمایش گذاشته است. این تضاد ظاهری، تحلیلگران را به بررسی عمیق‌تر انگیزه‌های او واداشته است. آیا این تصمیم بخشی از یک استراتژی سیاسی برای بهبود وجهه اوست؟ آیا روابط دیپلماتیک با امارات در این تصمیم نقش داشته؟ یا این اقدام صرفاً نتیجه‌ای از رفتارهای غیرقابل پیش‌بینی ترامپ است؟
حمایت ترامپ از مهاجرین افغان؛ دلایل و ابعاد تصمیم ترامپ برای کمک به گروه کوچکی از مهاجر افغان در امارات
نخستین دلیل تصمیم ترامپ برای کمک به گروهی کوچکی از مهاجرین افغان در امارات، شخصیت پیچیده وگاه متناقض وی است. شخصیت دونالد ترامپ آمیخته‌ای‌ست از خودشیفتگی مزمن، عطش دیده‌شدن، و رفتارهای هیجانی. تصمیم او برای اعلام ناگهانی «نجات مهاجرین افغان» از طریق پلتفرم شخصی‌اش، نشان‌دهنده همان میل بیمارگونه به جلب توجه رسانه‌هاست.
برای ترامپ، هر بحران انسانی می‌تواند بستری برای خودنمایی و برجسته‌سازی فردی باشد. در جهانِ او، انسان‌ها ابزارهایی‌اند برای تولید تیتر و موج در رسانه‌ها؛ حتی اگر پناهجویی باشند که چهار سال در اردوگاهی در امارات رنج کشیده‌اند.
از دیگر دلایل این تصمیم حمایت ترامپ از مهاجرین افغان، احتمالا تلاش ترامپ برای بهبود وجهه خود و آمریکا در قبال افغان‌هاست. آمریکا، به رهبری ترامپ، افغانستان را در سال ۲۰۲۱ در تاریکی رها کرد. میدان‌هوای کابل صحنه فاجعه‌ای انسانی بود که بسیاری آن را به عنوان پایان اعتبار اخلاقی آمریکا تعبیر کردند. هزاران افغان، همکار و مترجم نظامیان آمریکایی، پشت درهای بسته باقی ماندند.
بسیاری کشته شدند، بسیاری فرار کردند، و بسیاری هنوز در اردوگاه‌ها زندگی می‌کنند و ترامپ اکنون به‌خوبی می‌داند که در تاریخ افغانستان نامش با «جنایت و خیانت» گره خورده است. پذیرش چند پناهجو در ظاهر، تلاشی برای شستن این لکه‌ی ننگین است؛ تلاشی بی‌ثمر برای بازسازی چهره‌ای که با خون و ویرانی رنگ گرفته.
از سوی دیگر در حال حاضر ترامپ، آمریکا را به کشوری بی‌رحم در قبال مهاجران تبدیل کرده است. خانواده‌ها را از هم جدا ساخته، کودکان را در قفس‌ها نگه داشته و مهاجرت را از یک حق انسانی به جرمی نابخشودنی تبدیل کرده است. بدترین زندان‌ها، از جمله آلکاترازِ محاصره‌شده با تمساح‌ها را برای مهاجرین در نظر گرفته است.
با این حال ترامپ می‌کوشد با نمایش دلسوزی نسبت به چند مهاجر افغان، این تاریخ سیاه را نادیده بگیرد؛ اما افکار عمومی جهانی چنین فریبی را نمی‌پذیرد. ژست مهربانی برای نجات ۳۲ نفر، هرگز رنج میلیون‌ها انسان را از حافظه تاریخ پاک نمی‌کند.
با همه در میانه این هیاهو، پرسش‌های جدی‌تری نیز پدید آمده‌اند: اینکه چرا امارات متحده عربی حاضر شده است بستر تبلیغات سیاسی ترامپ را فراهم کند؟ آیا توافقی محرمانه میان واشنگتن و ابوظبی در جریان است؟ سکوت مقامات اماراتی و اشتیاق ترامپ به بهره‌برداری رسانه‌ای از این موضوع، گمانه‌زنی‌ها درباره نوعی معامله پشت‌پرده را تقویت کرده است.
پاسخ این پرسش‌ها هنوز در پرده‌ای از ابهام است، اما آنچه روشن است، اینکه قربانیانِ تراژدی افغانستان، باز هم ابزار بهره‌کشی سیاسی شده‌اند؛ بازی‌هایی که از رنج انسان، برای مشروعیت‌سازی و نمایش اقتدار بهره می‌برند.
جنایات آمریکا در افغانستان؛ زخم‌هایی که هیچ‌گاه التیام نمی‌یابد
ترامپ به هر دلیلی که چنین تصمیمی گرفته باشد، باز هم هیچ تغییری در حقیقت تلخ و تاریک نقش آمریکا در ویرانی افغانستان ایجاد نمی‌کند. کشوری که بیش از بیست سال افغانستان را اشغال نمود، ده‌ها هزار غیرنظامی بی‌گناه را به خاک و خون کشید، ساختار سیاسی کشور را فروپاشاند و در نهایت با یک خیانت بی شرمانه سرنوشت یک ملت را به بازی گرفت، امروز نمی‌تواند با یک ژست نمایشی نجات، خود را از بار جنایت‌های تاریخی‌اش خلاص کند.
وضعیت کنونی مهاجران افغان، نتیجه مستقیم سیاست‌های آمریکا در دو دهه گذشته، به‌ویژه خروج غیرمسئولانه از افغانستان در سال ۲۰۲۱ است. میلیون‌ها مهاجر افغان در کشورهای همسایه مانند ایران و پاکستان با شرایط دشوار زندگی می‌کنند، و بار سنگین میزبانی از این مهاجران بر دوش این کشورها افتاده است.
ملت افغانستان هنوز صدای انفجارها، گریه مادران، آوارگی هزاران خانواده، و بی‌پناهی نسلی را به خاطر دارد که قربانی سیاست‌های مداخله‌گر و بی‌رحمانه آمریکا شده‌اند. دونالد ترامپ، همان کسی که امیدها را به یأس مبدل ساخت و سرنوشت افغانستان را به تاریکی فرو برد، حالا می‌خواهد با پذیرش ۳۲ پناهجوی افغان، خود را دلسوز ملت افغانستان نشان دهد؟ این اقدامی مضحک و توهین به حافظه تاریخی یک ملت است.
هیچ ملت آزاده‌ای، این سطح از فریب و نیرنگ را نمی‌پذیرد. آمریکا با همه توان نظامی، رسانه‌ای و تبلیغاتی‌اش، نمی‌تواند واقعیت را از بین ببرد. سیاهی جنایاتی که در افغانستان مرتکب شده، با هیچ وعده، نمایش، یا معامله‌ای پاک نخواهد شد. این ژست دلسوزانه برای نجات چند مهاجر، نه تنها گذشته را پاک نمی‌کند، بلکه چهره منفعت‌طلب، فریبکار و ضدانسانی سیاست آمریکا را بیش از پیش آشکار می‌سازد.
بسم الله ختک
