جستجو
Close this search box.
Facebook
Twitter
Telegram
WhatsApp
Email
Print

حکمرانی خوب؛ اصلی که نجات‌بخش است

💢 محمد احمدی

وقتی بحث حکمرانی خوب به‌میان می‌آید، دقیقاً ضدیت آن که حکمرانی بد است، نیز در اذهان پیدا می‌شود و نمونه‌هایی از این دست خطور می‌کند. افغانستان با تاریخ پر فراز و نشیبی که دارد، انواع حکومت‌ها را دیده و تجربه کرده که در این میان، حکمرانی خوب، حکومتداری بد و حکومتداری نظامی شامل بوده است.

  • حکمرانی نظامی طالبان

در ۲۴ اسد زمانیکه طالبان قدرت را در اختیار گرفتند و جمهوریت سقوط کرد، تا همین اکنون نوع حکومتداری این گروه نظامی بوده و بیشتر روی نظامی‌گری و حل مشکلات شان توسط همین گزینه متمرکز بوده‌اند.

همانطور که در حکومت‌داری بد، بحث عدالت، قانون‌مداری، آزادی‌ بیان، حقوق شهروندی، آزادی‌های اساسی، تأمین خدمات اجتماعی، پاسخگویی، ظلم‌ستیزی و فسادگریزی، مردم محوری، عدالت‌ورزی، حق‌مداری جایی ندارد و مطرح بحث نیست، در حکومتداری نظامی هم معایبی نهفته است که در ‌کنار خطرات داخلی، نوع نگاه مردم و جهان را به آن حکومت تغییر می‌دهد.

در یک حکمرانی نظامی شهروندان از حکومت فاصله می‌گیرند، در حالیکه نزدیکی دولت و ملت در حکمرانی خوب و پیشرفته یک اصل است. آنچنانی که طالبان به جامعه افغانستان نگاه می‌کنند و نظامی‌گری را نوع حکومت شان انتخاب کرده‌اند، برگ بازنده است که در یک بازی باخت باخت قرار دارند و به‌نوعی می‌توان گفت که طالبان هم‌اکنون در یک حکومتداری بد و نظامی قرار گرفته‌اند که تلاش دارند هم بد حکومت کنند و هم آنچه مقابل شان قرار می گیرد را با نظامی‌گری حل نمایند و یقینا عده‌ای از سران این گروه از دورنمای اینگونه حکومت چیزی نمی‌دانند و بر شتر غرور خود سوار هستند.

حکمرانی خوب
طالبان حکمرانی نظامی را به حکمرانی خوب ترجیح داده اند.
  • حکمرانی خوب؛ مشروعیت و مقبولیت

برای طالبان هنوز فرصت باقیست تا نگاه شان را نگاه حکمرانی خوب کنند و خودسری، خودکامگی، قانون‌شکنی، عدم شفافیت و پاسخ‌دهی، بی‌عدالتی، محق بودن حکام و مکلف بودن مردم و… را کنار بگذارند، زیرا این گونه حکومت داری، نظامی و بد است که اندک کم کم به سمت استبدادی شدن از نوع بزرگ به‌پیش می‌رود و این یعنی بقایی برای طالبان قابل مشاهده نخواهد بود.

حکومت همه‌شمول و مشروع مردم، قانون‌مداری، شفافیت و پاسخ‌گویی، عدالت محوری، تأمین خدمات اساسی برای مردم، ایجاد فرصت‌های برابر برای رشد و توسعه پایدار، تعیین رابطه حکومت با مردم وتعیین حق و تکلیف آن‌ها  به اساس قوانین از مولفه‌های حکومتداری خوب به‌شمار می‌روند که طالبان باید بدان تمکین کنند و راه را بیابند.

حکمرانی خوب مشروعیت و مقبولیت ایجاد کرده و مورد قبول همه طرف‌ها قرار می‌گیرد. اما آنچه امروز طالبان درافشانی می‌کنند، انحصارطلبی، قانون‌شکنی، نادیده گرفتن حقوق مردم و مذاهب و اقوام، نظامی‌گری و… است که با این حالت می‌خواهند مشروعیت کسب کنند، اما این ره که تو می روی به ترکستان است.

حکمرانی خوب
حکمرانی خوب مشروعیت می آورد، اما طالبان بدنبال انحصارطلبی هستند.
  • حکمرانی خوب: سخن پایانی!

بحث حکمرانی خوب و بد، مبحث دور و درازیست در دنیای سیاست و فلسفه سیاسی که پرداختن به آن در این نبشته گنجایش ندارد، ولی پیام مهم این بحث برای طالبان است که حکومتداری نظامی در حال حاضر گزینه معقول برای کشور نیست و به مشکلات افزون کرده.

حکمرانی خوب باید در افغانستان عملا ایجاد شود و حکومت همه‌شمول ایجاد گردد. قانون‌مداری اصل مهمی برای کشورهاست که باید بدان تکیه گردد، حقوق بشر و اقوام باید مدنظر گرفته شده و همه باید در بدنه حکومت نمایندگان خود را داشته باشند.

حکمرانی خوب
حکمرانی خوب حکومت همه شمول می طلبد.

رسمیت مذهب شیعه موضوع دیگریست که باید وجود داشته باشد، زیرا شیعیان یکی از پایه‌های افغانستان نوین را شکل داده و می‌دهند که باید در همه جاها قانون احوال شخصیه تشیع تطبیق و در کنار مذهب حنفی و همانند ۲۰ سال گذشته رسمیت داشته باشد.

مواردی که یاد گردید، از عناصر مهم حکمرانی خوب به‌شمار می‌رود. سیاستگر یا سیاستگران کشور باید به‌خاطر تحکیم نظام سیاسی و حفظ ارزش‌های اسلامی تعادل و تعامل را بادرنظرداشت احترام متقابل با همسایگان و دول جهان برقرار نموده و به آن صادقانه عمل نمایند و در رابطه به مشروعیت نظام سیاسی و کسب رضایت جامعه جهانی نخست مهم است تا پشتیبانی ملت را  با خود داشته باشند.

 

محمد احمدی، تحلیلگر

 

 

لینک کوتاه:​ https://tahlilroz.com/?p=2889

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *