اخراج مهاجران افغان: پاکستان؛ همسایه ای که همسایگی نکرد
پاکستان، همسایه جنوب‌شرقی افغانستان که این روزها به‌دلیل آزار و اذیت و خروج اجباری مهاجران افغان، سرخط خبرهای رسانه‌های ملی و جهانی شده است. پس از حمله شوروی سابق به افغانستان و جنگ‌های داخلی، میلیون‌ها تن به‌کشورهای همسایه از جمله پاکستان پناه بردند که سهم این کشور بنابر روایتی به چهار میلیون مهاجر افغان میرسید. گفته می‌شود که از این میان 1.4 میلیون مهاجر دارای سند قانونی و متباقی به‌طور غیرقانونی در کشور یادشده زندگی می‌کردند، ولی چندی قبل حکومت موقت پاکستان اعلام کرد که بیش از 1.7 مهاجر غیرقانونی افغان را از اول ماه نوامبر امسال از پاکستان اخراج می‌کند.
ماجرای تصمیم پاکستان برای اخراج مهاجران افغان
مسئولان حکومت پاکستان پیرامون این اقدام شان ادعا می‌کنند که افغان‌ها مسئول ۱۴ حمله انتحاری از ۲۴ حمله انتحاری در سال جاری میلادی بوده‌اند. در همین حال اگر بررسی کوتاهی در خصوص ادعای یادشده انجام شود، چیزی جز یک بهانه واهی نخواهد بود.
سال 2021 زمانیکه امریکا و نیروهای ناتو از افغانستان خارج شدند و نظام جمهوریت فروپاشید، طالبان یکبار دیگر توانستند زمام امور را در دست گرفته و حاکم بر افغانستان شوند. اسلام‌آباد از آنجایی که پیش از این بعضی از رهبران این گروه را در خاک‌اش پناه داده بود، به این دلخوش نمود که طالبان به هر سازی که پاکستان بزند، خواهند رقصید، ولی این انتظار جنبه عملی به‌خود نگرفت و مقامات حاکم بر افغانستان بارها دست رد به سینه دخالت‌های پاکستان زد که موجب ناامیدی این کشور شد.
در کنار آن پس از قدرت گرفتن طالبان در افغانستان، تی‌تی‌پی یا تحریک طالبان پاکستان حملات شدیدی را علیه حکومت این کشور آغاز کردند و اسلام‌آباد ادعا کرد که طالبان پاکستانی از طریق افغانستان، حملات خود را انجام می‌دهند، در حالیکه این ادعا بارها از سوی حکومت موجود افغانستان رد شد. با این حال مهاجرین بهترین ابزاری بود که اسلام‌آباد از آن استفاده کرد و اعلام نمود که 1.7 میلیون مهاجر افغان از این کشور اخراج می‌شوند.
شیوه اخراج مهاجران افغان توسط پاکستان
تصمیم پاکستان برای اخراج مهاجران افغان، غیرمنطقی‌ترین تصمیمی بود که از سوی اسلام‌آباد گرفته شد و این تصمیم با واکنش تند نهادها و کشورهای مختلف جهان مواجه گردید و از حکومت این کشور خواستار صرف نظر کردن از تصمیم یادشده شدند، اما اسلام‌آباد بی‌توجه به این واکنش‌ها، این پروسه را آغاز کرد.
با این همه جنایتکارانه‌ترین عملکرد پاکستان این بود که حتا قبل از آغاز ضرب‌الاجل تعیین شده، نیروهای امنیتی این کشور به خانه‌های افغان‌های مهاجر یورش برده، آنان را شکنجه و لت و کوب می‌کردند و در نتیجه خود آنها را اخراج و خانه و مال و اموال شانرا به‌تاراج می‌بردند که شواهد زیادی پیرامون آن وجود دارد. در این میان کسانی هم بودند که سند قانونی اقامت در این کشور را داشتند و اما اخراج شدند.
پاکستان، همسایه نااهل
در این شکی نیست که پاکستان از بدو پیدایش تاکنون، یک همسایه خوب برای افغانستان نبوده و مدام برای این کشور دردسرساز بوده است. به‌طور مثال همین پاکستان در 20 سال جمهوریت پناهگاه امن تروریسم بین‌المللی از جمله داعش بوده و اسناد زیادی وجود دارد که آی اس آی مسئول تربیت و آموزش تروریستان بوده و سپس آنها را برای جنگ به افغانستان می‌فرستاده است.
اینکه می‌گویند افغان‌ها برای پاکستان ناامنی به‌بار آورده‌اند، باید از مقامات مسئول اسلام‌آباد پرسیده شود که پاکستان سال‌ها و حتا همین‌اکنون پناهگاه امن تروریسم بوده یا افغانستان. شواهدی که یکی از مقامات نظامی طالبان بدست می‌دهد، نشان می‌داد که 7 هزار داعشی پس از سپری کردن دوره‌های لازم اعمال تروریستی و جنگی در خاک پاکستان، سعی دارند وارد خاک افغانستان شوند.
این و هزاران دلیل و سند دیگر وجود دارد که پاکستان حامی تروریسم بوده و است و حالا با بهانه‌های میان‌خالی، با اعلام اخراج مهاجران افغان، مهاجران را ابزار فشار بالای طالبان قرار داده‌اند.
- نکته‌های پایانی
اولاً؛ پاکستان از مهاجران به‌عنوان ابزار فشار بر علیه طالبان استفاده می‌کند تا خواسته‌های خود را بالای افغانستان بقبولاند. دیگر هیچ مشکلی از ناحیه مهاجران وجود ندارد.
ثانیاً؛ ماهیت و ذات پاکستان، جنایت و نااهلی با همسایه‌ها بوده است و اخراج مهاجران افغان، نه‌تنها رابطه منطقه‌ای این کشور را خراب می‌کند، بلکه در سطح جهانی و به‌میزان نفرتی که جهان از اسرائیل دارد، از این کشور نیز خواهد داشت.
ثالثاً؛ طالبان باید زمینه یک زندگی خوب و آرام را برای مهاجران اخراج شده فراهم کنند، زیرا آنها با جنایت‌های اسلام‌آباد به‌شدت آسیب دیده‌اند و نیاز دارند دوباره و از نو زندگی خود را آغاز نمایند.
رابعاً؛ جامعه جهانی و کشورهای منطقه باید ارتباط خود را با پاکستان قطع کرده و در فهرست تحریم‌های خود قرار دهند، چون در کنار پرورش تروریسم در این کشور، این تصمیم خلاف تمام موازین اخلاقی، همسایه‌داری و حقوق بشری بوده و است.
خامساً؛ مردم افغانستان درد زیادی کشیده‌اند و نیاز است که روحیه وحدت ملی و برادری تقویت و طالبان زمینه یک زندگی خوب و سالم را فراهم کنند و این مهم به‌دست نمی‌آید، مگر مبارزه جدی با تروریسم داعشی و جلوگیری از دخالت‌های بیرونی‌ها.
سید الیاس احمدی
