در آستانه ی روز جهانی همبستگی با مردم فلسطین قرار داریم. هزاران فلسطینی(نوزدان، کودکان، نوجوانان، زنان و سالخوردگان) طی هفته های گذشته از دمِ تیغ ارتش رژیم صهیونیسم گذشته و به خون نشسته اند. صدها هزار فلسطینی دیگر زخمی و در حال جان دادن اند. به همین دلیل جهانیان در سرتاسر دنیا خشمگین و غمگین است. در چنین شرایطی با سه پرسش اساسی مواجه هستیم.
نخست اینکه آیا جهان در گذشته و همچنان در حال حاضر واقعا با مردم فلسطین همبستگی نشان داده است؟ آیا خشم و اندوه و حتی اعتراضات سرتاسری جهانیان از آلام و رنجهای فلسطینیان کاسته است؟ آیا انتقام خون هزاران کودک و نوجوان گرفته می شود و صدمات وارده بر مردم فلسطین جبران می گردد؟
روز جهانی همبستگی با مردم فلسطین
سازمان ملل متحد که بزرگترین و معتبرترین نهاد بین المللی در جهان است، پس از مشاهده ی رنج و اندوه مضاعف و بی پایان مردم فلسطین در سال 1977 به منظور جلب توجه جهانیان به مشکلات غیر قابل توصیف جامعه فلسطین، روز 29 نومبر (8 قوس) را به عنوان روز جهانی همبستگی با مردم فلسطین نامگذاری نمود. از سال 1977 تا اکنون هر ساله، وجدان های بیدار و نهادهای مسئول و حامی حقوق بشر و انسانیت، در این روز به حمایت از مردم فلسطین مجالس و اغلب مظاهراتی را برگزار کرده و می کنند.
سال هاست که وجدانهای بیدار در جهان پیوسته از فلسطین حمایت کرده اند و در این مسیر به دلیل حمایت بی شرمانه ی آمریکا از اسرائیل، هزینه های هنگفتی نیز پرداخته اند. نمونه ی زنده ی آن پروفسور مارک لامونت هیل است که در سال 2018 در مجمع عمومی سازمان ملل روز جهانی همبستگی با مردم فلسطین، رنجهای مضاعف فلسطینیان را بازگو کرد و به قیمت اخراجش از «سی ان ان» تمام شد. اما؛ جهان تا قبل از عملیات طوفان الاقصی سویه های تاریک وشیطانی رژیم صهیونیسم و حامیان آن را نمی شناختند. زیرا ابعاد سیاه و تاریک سیاست های آمریکا و اسرائیل زیر سایه ی تبلیغات رسانه ی کاملا مبهوم و نا معلوم بود.
با عملیات طوفان الاقصی و تجاوز بی رحمانه ی رژیم کودک کش یهودی به غزه و کشتار افسار گسیخته ی غیر نظامیان و کودکان فلسطینی، اکنون جهانیان سویه ها و ابعاد تاریک رژیم صهیونیسم و دولت آمریکا را شناخته اند و دیده شد که طی بیشتر از یک ماه گذشته، خیابان ها و پارک های اغلب شهرهای جهان مملو از حامیان مردم فلسطین بودند.
بعضی از دولت های غربی جرایمی سنگینی را برای حامیان فلسطین وضع کردند و بدون اینکه کمترین تردیدی به خودشان راه دهند، از کودک کشی و قتل عام جاری در غزه دفاع نمودند و آن را حق اسرائیل دانستند. اما این روند پاسخگو نبود و علی الرغم محدودیت های شدید تقریبا در تمام پایتخت های کشورها و به ویژه کشورهای اروپایی، مردمان به خروش آمدند و در خیابان ها ریختند و لعن و نفرین شان را نثار اسرائیل و حامیان وی نموند و از مردم فلسطین حمایت کردند و می کنند.
خشم جهانیان از کشتار افسارگسیخته ی کودکان و نوزادان
جهانیان تا همین چند هفته قبل تحت فضای سنگین تبلیغات رسانه ی، آنگونه که باید رنج فلسطینیان را درک نمی کردند. زیرا رسانه های غربی و منطقه ایی تحت تاثیر دولتها؛ سویه های پنهان و شیطانی رژیم صهیونیسم و حامی آن یعنی آمریکا را لاپوشانی می نمودند. اما پس از عملیات طوفان الاقصی و تجاوز افسارگسیخته و غیر انسانی اسرائیل به غزه، جهانیان به تمام ابعاد و سویه های سیاست های شیطانی و غیر انسانی آمریکایی و اسرائیلی پی بردند و به تعبیر دیگر همه جهان کشتار بی رحمانه ای نوزدان و کودکان را مشاهده نمودند.
جمعیت های خشمگینی که در سرتاسر شهرهای جهان مظاهرات چندین میلیونی را شکل دادند و از سر تنفر و خشم، اسرائیل و حامیانش را مورد لعن و نفرین قرار دادند، کسانی بودند که طی سالهای متمادی و تا چند هفته قبل توسط رسانه ها به بازی گرفته شده بودند و قضیه برای آنها کاملا بر عکس نشان داده شده بودند. به همین دلیل از یک طرف کشتار افسارگسیخته ی غیر نظامیان و از طرف دیگر گول های متمادی که از سوی رسانه ها سالیان متمادی خورده بودند، مردمان را به خروش آوردند.
همین اکنون نظر غالب در جهان این است که اگرچه اسرائیل در غزه می جنگد، ولی این یک جنگ امریکایی است. مردم معتقد هستند که بدون پشتیبانی دیپلماتیک، و مهمات سطح بالا که آمریکا به اسرائیل می دهد، اسرائیل قادر نخواهد بود که بتواند چنین حجم عظیمی از کشتار و نابودی غیر نظامیان را در غزه شاهد باشند. کشتاری که یک مقام سازمان ملل آنرا «قصابی کامل» نامیده است.
مسئولیت ملت ها
اکنون همه جهان تصاویری کودکان بی‌جان فلسطینی، و یا آنهایی که دست و یا پای خودرا از دست داده اند و از زیر آوار بیرون می آیند را دیده اند و واقعیت برای همه روشن شده اند. بنابراین در چنین وضعیتی باید بپذیریم که مسئولیت بشریت در قبال رنج فلسطینیان بسیار بیشتر و بزرگتر از تظاهرات و شعار هستند. تظاهرات در دفاع از فلسطین در شرایط خفقانِ حاکم در جوامع غربی و منطقه ایی، کمترین کاری است که ملتها اکنون می تواند پیوسته آن را ادامه دهد و هریک از جوامع بایستی در این مسیر به سهم خویش ادای مسئولیت نمایند.
افزون بر این؛ هریک از ملت های جهان، مسئول اند که از حداقل امکانات جهت تامین جبران خسارت وارده بر مردم فلسطین کار بگیرند و از هر طریقی جهت گرفتن انتقام خون کودکان و نوزادان فلسطینی اقدام نمایند. اهداف تمام تجمعات و تظاهراتها باید گرفتن انتقام خون کودکان فلسطینی باشد. باید هدف مشخص و روشن باشد. جامعه بشریت تا اکنون نتوانسته است که از درد و آلام ملت فلسطین بکاهد. انتقادات، گفتگوها و تظاهرات ها هریک به سهم خود مغتنم و قابل احترام است، اما در قبال رنج فلسطینیان کافی نیستند.
تمام ملت ها بایستی تا انتقام خون کودکان فلسطینی را از اسرائیل و رژیم کودک کش نگرفته اند، آرام نگیرند. زیرا تصاویر دلخراش کودکان و نوزادان فلسطینی که با پا و دست قطع شده و صورت خونین در صفحات روزنامه ها و تلویزیونها می آیند، لکه ی ننگنین بر دامن اخلاق بشریت است. ملت ها اگر اکنون در قبال این فاجعه مسئولیت شان را ادا ننمایند و از رنج و آلام کودکان فلسطینی نکاهند، آبرو و حیثیت انسانیت بر باد رفته است.
بر پایه ی آنچه گفته شد، اسرائیل نه تنها در غزه کودکان را کشته اند، بلکه تاریخ بشریت را لکه دار نموده اند. اکنون در روز جهانی همبستگی با مردم فلسطین، جهان و انسان مسئول اند تا جلوی این هیولای وحشی را بگیرند و از همه مهمتر دست شیطان بزرگ را از حمایت بی قیدوشرط اش از اسرائیل کوتاه نمایند. انسانهای آزاده و نهادها و سازمان های بین المللی بایستی مسئولیت خویش را ادا نمایند و دیو وحشی را بر سر جایش بنشانند.
عایشه ببرک خیل
