تیم ملی فوتسال افغانستان
تیم ملی فوتسال زیر هفده سال کشور در رقابت‌های بازی‌های آسیایی جوانان بحرین، بدون شکست، قهرمان این رویداد شد که یک افتخار تاریخی برای ملت افغانستان شمرده می‌شود.
با این پیروزی، بعد از سال‌ها، خنده بر لب‌های ملت افغان نقش بست و در سرک‌ها و اماکن عمومی به‌جشن و شادی پرداختند. مردم افغانستان اعم از شیعه و سنی، پشتون و تاجیک و هزاره و ازبیک و سادات و… به این قهرمانی افتخار کردند و از قهرمانان خود تجلیل نمودند.
قهرمانی از نیکپا تا فوتسال
با آنکه نام افغانستان عزیز با جنگ و ناآرامی و فقر گره خورده، ولی در اصل، فوتسال افغانستان چهره دیگری از کشور را برای جهانیان به‌نمایش گذاشت. چهره جوانانی را که از دل فقر و مشکلات برخاسته و در سطح جهانی قهرمان می‌شوند. از روح‌الله نیکپا تا نثاراحمد بهاوی و سید روح‌الله موسوی گرفته تا فوتسال و کریکت، همه برای افغانستان افتخار کسب کردند و متعلق به همه اقوام و مردم افغانستان است.
پیروزی فوتسال و همدلی
در کنار این خوشحالی‌ها و جشن و سرور، تاسف‌بار این بود که عده‌ای به طبل قومی بودن این افتخار می‌کوبیند و آنرا متعلق به یک قوم می‌دانستند. هرچند این تعداد محدود بوده و نمی‌تواند ممثل اراده جمعی باشد، ولی جوانان افغانستان و نسل بیدار این کشور باید این نکته را از یاد نبرند که افغانستان برای پیشرفت و افتخارآفرینی درسطح جهانی، نیاز به همدلی و وحدت ملی دارند و این میسر نمی‌شود، مگر با عبور از قومگرایی.
وقتی جوان هزاره افتخار می‌آفریند، دل پشتون نیز شاد می‌شود و آنرا افتخاری برای همه و برای افغانستان می‌داند. وقتی تاجیکی مدال می‌آورد، هزاره‌‌ها خوشحال هستند و همین‌طور دیگر اقوام. پس قومی‌سازی هر کاری خواه افتخار باشد یا کار منفی، افغانستان را به قهقرا می‌برد.
مرحله جدید با نسل جدید
همانطور که استقبال از تیم ملی فوتسال افغانستان، بهترین الگوی وحدت ملی در کشور بود، در همه احوالات و رویدادها، این وحدت باید وجود داشته باشد. ما افغان‌ها از ناحیه نفاق و قومگرایی کم آسیب ندیده‌ایم، کم زخم نخورده‌ایم، کم کشور خود را نرنجانده‌ایم. اکنون آغاز یک مرحله جدید است، مرحله‌ای با نسل جوان و فکر جوان که می‌تواند افغانستان رنجیده را به قله‌های غرور و پیشرفت برساند.
تیم ملی فوتسال افغانستان، افتخار همه اقوام است و این را مردم به‌خوبی نشان دادند. این بُرد شیرین و تاریخی، بُرد پشتون، تاجیک، ازبیک، هزاره، سادات، قزلباس و… بود. از کودک تا پیر همه شادی کردند و در حالیکه با هزاران مشکلات درگیر هستند، اما لبخند شادی بر لبان شان نقش بسته بود.
به‌عنوان یک شهروند افغانستان، نه وابسته به یک قوم، انتظار دارم که مردمم و مخصوصا نسل جوان کشورم برای پیشرفت بیاندیشد و با عبور از قومگرایی، ملی‌گرایی را تروج داده و وحدت ملی را ارج نهد.
تیم ملی فوتسال افغانستان؛ شادی برای قهرمانان، نه برای قوم
رویداد ورزشی در بحرین و قهرمان شدن تیم ملی فوتسال افغانستان، ادامه قهرمانی نیکپا، بهاوی، موسوی، خدادادی، راشد خان و… بود و اگر به این ترکیب خوب دقت کنید، می‌بینید که هر کدام مربوط به قومی هستند، ولی وقتی قهرمان شدند، همه برایش شادی کردند. همین است اصالت ما، عزت ما، وحدت ما و قوت ما. از چنبره تعصب و جهل باید بیرون شد و دیوارهای فرسوده قومگرایی را باید از بین برد تا افق روشن وحدت و همدلی ظاهر شود.
این نکته را باید اضافه کنم که وحدت مردم افغانستان در هر مقطعی از تاریخ، تیغ برانی در برابر دشمنانش بوده و امروز نیز این همدلی بی‌مثال است، ولی نباید گذاشت که عده‌ای خارج‌نشین که خواسته یا ناخواسته اسیر دسایس دشمنان شده‌اند، فاصله‌ای بین مردم بیندازند که عاقبت آن چیزی جز رنج و بدبختی و فلاکت نخواهد بود.
در حالیکه این سطور را می‌نوشتم، خبر آمد که تیم ملی فوتسال افغانستان، در نخستین دیدار خود در چارچوب رقابت‌های بازی‌های همبستگی اسلامی، نمایشی خیره‌کننده ارائه داد و موفق شد رقیب خود، تاجیکستان را با نتیجه پر گل ۹ بر ۵ شکست دهد.
به امید روزی که دیگر هیچ‌گاهی از قوم نامی برده نشود، بلکه همه یک افغان و یک افغانستانی باشیم.
معصومه حسینی
