هفتۀ وحدت پیام آور اتحاد مسلمانان و دور نگه داشتن دست دشمنان، و نماد برقراری صلح و امنیت است. با روی کار آمدن طالبان در افغانستان، حس اینکه این کشور دیگر محل حملات دهشت افگن نخواهد بود و دست دشمنان از کشور کوتاه خواهد شد، در میان مردم افزایش یافت. اما با گذشت بیش از یک سال از حاکمیت طالبان در کشور متاسفانه مثل اینکه این موضوع رویاپردازی و سرابی بیش نبود.
مردم اهل تشیع و تسنن همچنان مورد هدف حملات تروریستی از جانب داعش قرار می گیرند و این خود باعث نگرانی در میان جامعه شده است. لازم است بدانیم که داعش با تشدید حملاتش در میان مردم، در تلاش است تا تفرقه و خشونت های مذهبی را در کشور ترویج کند و اینده کشور را به سمت تاریکتری سوق دهند.
تشیع و تسنن در افغانستان
افغانستان به عنوان کشوری مسلمان و با وجود دو مذهب تشیع و تسنن همواره مورد توجه کشورهای بیگانه و منفعت طلب قرار داشته است و برای آنها شیعه و سنی تفاوتی نداشته، هدف آنها به جان انداختن مردم افغانستان و یا کشتار مردم اهل تسنن و یا اهل تشیع در این کشور می باشند تا بتوانند از آب گل آلود، منافع خود را کسب کنند.
همانطور که می دانیم خوشبختانه، افغانستان از دیر زمان از خشونت های فرقه ای که دول اسلامی از جمله سوریه و عراق را به آتش و خون کشیده، دور و در امان مانده است. حملاتی که بالای مردم اهل تشیع مخصوصا مردم هزاره انجام می شود، نگرانی ها را افزایش داده اما جامعه آگاه افغانستان می دانند که این حملات بالای مردم اهل تشیع بیشتر جنبه تفرقه افگنانه داشته و هدف آن راه اندازی جنگ مذهبی در کشور می باشد. دشمن باید این را بداند که امکان وقوع چنین جنگی در کشور وجود نداشته و نخواهد داشت.
باید اذعان داشت که همزمان با آغاز هفته وحدت، امروز کشور عزیزمان، بیشتر از قبل نیازمند وحدت میان امت اسلامی است و اگر این وحدت به شکل حقیقی آن انجام شود، بسیاری از مشکلات و مسائل کشور حل و نقشه های دشمن عملی نخواهد شد. متاسفانه همیشه منافقین و دشمنان افغانستان همیشه درصدد این بوده اند تا ما را از یکپارچگی و وحدت دور بسازند و لازم به ذکر است که دلیل عمده‌ی مشکلات در جامعه کنونی و سایر دول اسلامی، نبود یکپارچگی میان مسلمانان می‌باشد.
تلفات غیرنظامیان از سوی داعش در سال 2022
همانطور که گزارشات سازمان های بین المللی اذعان داشته اند هیچ فردی را در افغانستان نمی توانید پیدا نکنید که آسیب دیده و زخم خورده جنگ و خشونت چندین ساله نبوده باشد که در این میان گروه های مذهبی و قومی بیشترین آسیب را دیده اند.
سازمان دیده‌بان حقوق بشر در این خصوص گزارش داده است: «گروه داعش در افغانستان، بارها به مردم هزاره و دیگر اقلیت‌های مذهبی در مساجد، مکاتب و اموزشگاه های تعلیمی حمله کرده است. طالبان برای محافظت و رسیدگی به این قشر از جامعه، ضعیف عمل کرده است». بر اساس این گزارش، از آغاز تسلط طالبان بر کشور، گروه داعش مسئولیت 13 حمله علیه قوم هزاره را بر عهده گرفته است. این حملات حداقل 700 کشته و زخمی بر جای گذاشت.
ریچارد بنت، نماینده ویژه سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر در افغانستان، اواخر ماه می، بررسی و تحقیق همه‌جانبه در مورد حملات به مردم هزاره، جامعه اهل تشیع را خواستار شد. او همچنین گفت که «عملیات‌های تروریستی مطلقا برنامه‌ریزی شده است و بنابراین نشانه‌های جنایت علیه بشریت را دارد».
شیعه و سنی یک روح در دو بدن
افزایش حملات بالای مکان های مذهبی و آموزشی اخیر، مردم افغانستان را عزادار و سیه پوش کرده و همین امر سبب شد تا برای ما روی دیگری از جنگ را نشان دهند: ایجاد اختلافات مذهبی شیعه و سنی!
اگرچه افغانستان با وجود 40 سال جنگ های خانمان سوز هیچ گاه به سوی مسائل مذهبی سوق داده نشد اما با اوج گیری حملات و انتحاری که به کرار مردم اهل تشیع را هدف قرار داده موجب هراس مردم از جنگی بدتر از گذشته شده اند. طالبان که طی یک سال گذشته از خود رویکرد تغییریافته نسبت به گذشته بروز داده است در حملات اخیر فقط به محکوم کردن حوادث می پردازد و متاسفانه هیچ کاری برای جلوگیری از آن انجام نمی دهد، این بی تفاوتی باعث خواهد شد تا مردم از حکومت کنونی، دلسرد شوند و به این فکر افتند که داعش و طالبان دست شان در یک کاسه برای کشتار مردم تشیع می باشد.
وحدت، یکپارچگی، یکدلی و غم شریکی شیعه و سنی و یا بالعکس در صف نمازهای بیشمار جنازه پس از حملات انتحاری را می توان پاسخ روشنی به تروریستان و دشمنان این کشور عنوان کرد که مردم با وجود درد از دست دادن ها، بیش از پیش به سوی اتحاد قدم به جلو می گذارند اما با وجود حملات روز افزون، این اتحاد و همبستگی میان اقوام و مذاهب، تا به کی دوام یپدا خواهد کرد، مشخص نیست!
بارها شاهد بوده ایم که روحانیون کشور از اهل تشیع و تسنن بر وحدت و یکپارچگی مردم افغانستان تاکیده داشته و همیشه دو مذهب رسمی کشور را به مانند یک روح در دو بدن تشبیه کرده اند. این گونه اقدامات مذهبی و اظهارات روحانیون کشور را می توان نقطه روشنی در صفحه تاریک جنگ دانست که تا به کنون کشور را از اختلاف های مذهبی به دور نگاه داشته است. این در حالیست که گروه های دهشت افگن و تروریستی با استفاده از برخی نهادهای مذهبی افراطی به آموزش و جذب نیرو می پردازند و در این میان حمایت های مالی عربستان برای رشد وهابیت در داخل کشور بر عمق نگرانی ها افزوده است.
در پایان باید عنوان کرد که افغانستان با جراحات بی شمارش همچنان خیال سیر در آسمان به سر دارد که از دل اتحاد و یکپارچگی مذهبی مردم بر می خیزد.
اگرچه حکومت به این حوادث تروریستی مذهبی، بی اعتنا است اما باید هشدار داد که با شعله ور شدن جنگ مذهبی نه تنها نظام نوپای طالبان سقوط خواهد کرد بلکه افغانستان به دوران تاریکی سقوط داده خواهد شد.
