عامل ویرانی افغانستان
پس از سقوط پادشاهی ظاهر شاه در افغانستان، این کشور یک دوره ی جمهوری و سپس سیستم حکومت کمونیستی را تجربه کرد. کمونیست ها تحت تاثیر شوروی سابق، با فرهنگ و ارزش های دینی و اعتقادی افغانها، اختلافات و منافاتِ عمیق داشتند و به همین دلیل جامعه ی افغانستان بر علیه آنها شوریدند و انقلاب کردند و شوروی را از کشور خارج ساختند. پس از خروج شوروی، به دلیل عدم تفاهم مجاهدین، یک دوره جنگ های داخلی اتفاق افتاد که هیچ یکی از افغانها از آن دوران دل خوش ندارند.
پس از دوران مجاهدین از سال 1996 تا 2001، طالبان زعامت افغانستان را به عهده گرفتند و با مخالفان متعدد دست و پنجه نرم کردند و سرانجام آمریکا با حمله و اشغال افغانستان از سال 2001 تا سال 2021، نظام جمهوریت را در کشور حاکم ساخت. در طول دو دوهه اشغال افغانستان از سوی آمریکا و غرب، به رغم تبلیغات رنگارنگی که صورت گرفته و همچنان بعضی از رسانه ها از آن به عنوان دوران طلایی یاد می کنند، افغانستان بدترین دوره ی سیاه اش را سپری کرد.
به دلیل اینکه بعضی از رسانه ها و بسیاری از افرادِ غربگرا، تا اکنون از سال 2001 تا 2021 را دوران طلایی افغانستان می دانند، لازم است تا نگاهی به وضعیت کشور در این دوره داشته باشیم و عوامل و ریشه های وضعیت فروپاشیده و اسفبار کنونی و عامل ویرانی افغانستان را به صورت درست و حقیقی تبیین و تحلیل نمائیم.
افغانستان از سال 2001 تا سال 2021
آمریکا پس از اینکه به عنوان ابر قدرت بی رقیب در صحنه ی جهانی حضور یافت، مادام در پی دشمن تراشی برای کل کشورهای جهان بود. زیرا رهبران آمریکا اعتقاد داشتند که کشورهای بی دشمن و بی رقیب، به ابر قدرتی ما نیازی ندارند و این قدرت بی رقیب ما، عملا کارای نخواهد داشت. به همین دلیل آمریکا در طول دهه ی 90م به انواع و اقسام بهانه تراشی ها در سرزمین های مختلف پرداخت، اما موفق نگردید.
سرانجام القاعده و تروریسم را به وجود آوردند و به عنوان دشمن تمام جهانیان معرفی نمود تا بهانه ای حضور نظامیان این کشور در کل کشورها و به ویژه کشورهای خاورمیانه باشد. پروژه «تروریسم» جوابگو بود، به همین دلیل کشورهای متعدد را از سرتاسر جهان، جذب نمودند و در کنار آمریکا قرار دادند. پس از اینکه آمریکا پروژه تروریسم را راه اندازی نمود، افغانستان را به عنوان محل تمرین و یا سکوی پرتاب این سلاح جهانی انتخاب نمود.
بنابراین افغانستان به عنوان سکو و یا محل آزمایشگاه و مانور طرح های آمریکا برگزیده شد و القاعده با اجرای یکی از این برنامه ها، بهانه ای حمله و اشغال افغانستان را برای رهبران کاخ سفید فراهم ساخت. از اینرو افغانستان از سال 2001 تا سال 2021 دقیقا به مدت 20سال کامل، به عنوان زمین و مکان آزمایش طرح های آمریکا مورد استفاده قرار گرفت.
برای اینکه در افغانستان طرح ها و برنامه های آمریکا بدون هیچ دغدغه ی به اجرا گذاشته شود و پلان های آنها در رابطه به خاورمیانه عملا و بی نقص پیاده شود، از مسائلی چون حمایت از حقوق بشر، گسترش دموکراسی و بازسازی افغانستان به عنوان پوشش استفاده نمودند. در طول بیست سال افزون بر اینکه مدیران پنتاگون و مامورین سیا به خوبی توانستند در این کشور برنامه ها و پلان های غیر انسانی شان را به اجرا در بیاورند، تمام کمک ها و منابع مالی ـ اقتصادی افغانستان را نیز غارت نمودند.
از این رو افغانستان از سال 2001 تا سال 2021، در بدترین شرایط اقتصادی، امنیتی، انسانی و حتی فرهنگی و اجتماعی قرار داشت. زیرا از یک طرف تمام کمک های که برای افغانها از سوی جامعه جهانی تجمیع می گردید، به جیب پیمانکاران و مهره های خرد و بزرگ آمریکا می رفت و از طرف دیگر جواسیس غربی، با راه اندازی انواع جشن ها و برنامه های مبتذل سعی در از بین بردن فرهنگ اسلامی و انسانی افغانها داشتند.
در کنار اینکه افغانها مورد تهاجم فرهنگی قرار داشتند و کشور عملا مورد تطاول و غارت غربیان و آمریکائیان بودند، از میلیاردها دالر کمک های جامعه ی جهانی، در سر تاسر افغانستان حتی یک پایه ی برق ساخته نشدند و در قسمت پروژه های زیربنایی و عمرانی عملا هیچ اقدامی صورت نگرفتند.
آمریکا به عنوان تنها عامل ویرانی افغانستان
همانطور که گفته شد، آمریکا در راستای اهداف شوم و غیر انسانی اش، با راه اندازی پروژه ی تروریسم، نیازمندِ مکانی مانند افغانستان بود، تا بتواند به برنامه هایش جامه عمل بپوشاند. از اینرو ماهیت حضور و اهداف آمریکا در افغانستان تحت هیچ شرایطی، مبنی بر حمایت و بازسازی این کشور نبود. عدم توسعه و ویرانی کامل افغانستان در طول دو دهه، شاهد قانع کننده ی بر این مدعاست.
اگر به آمار و ارقام نجومی کمک های بشری در طول بیست سال گذشته که به افغانستان، صورت گرفته اند و همچنان به ویرانی زیربناها، عمرانات و عدم توسعه ی کشور نظر انداخته شود، به خوبی ماهیت حضور بیست ساله ی آمریکا روشن می شود. نه تنها پیمانکاران و مهره های آمریکایی، تمام کمک های بشری را به آمریکا منتقل می نمودند، بلکه منابع طبیعی و معدنی افغانستان را نیز به تاراج می بردند.
در بگرام که پایگاه اصلی آمریکا بود تا تمام پایگاه های که در اختیار نیروها و پیمانکاران این کشور قرار داشت، حتی یک اتاق نگهبانی ساخته نشد. زیرا آنها نیت و اهدافی مبنی بر ساخت و ساز افغانستان را نداشتند. کمیشنران کمیسیون مستقل سمع شکایات انتخابات، در کانتینرها و کانتین ها کار می کردند. اکثرِ واحدهای اداری در والایت و حتی در بعضی از والسوالی های کابل فاقد ساختمان بودند. بیشتر در خانه ها و حویلی های کرایی مستقر گردیده بودند.
رهبران و آمریکا عامل تباهی مردم افغانستان
چنانچه یادآوری گردید، در قدم نخست آمریکا و شرکاری این کشور، عامل اصلی ویرانی و تباهی مردم افغانستان بودند و استند. پس از آنها رهبران و مسئولین درجه اول نظام جمهوریت، از مسئولان و عامل ویرانی افغانستان و ویرانی مردم افغانستان استند. زیرا همانطور که گفته شد، به رغم انکه آمریکا نیت شوم داشت و در ساخت و ساز افغانستان هرگز توجه نمی نمود، رهبران و مسئولان صلاحیت دار افغانستان نیز هرگز حس وطن دوستی نداشتند و هرگز تلاشی جهت ساخت و ساز و توسعه زیربناهای افغانستان را ننمودند.
در طول بیست سال، در سر تاسر افغانستان، یک سرک جدید راه اندازی نگردید و ساختمان هیچ اداره ی دولتی حتی رنگ و ترمیم نشد. پروژه های زیربنایی که از سوی موسسات خارجی به اعلام گذاشته می شد، اکثرا از طریق واسطه و پارتی خرید و فروش می گردید. از میر رحمان رحمانی نماینده پارلمان گرفته تا تمام نمایندگان پارلمان دارای شرکت های ساختمانی بودند و با واسطه بازی، پروژه های زیر ساختی را قرار داد می نمودند و پس از اینکه هزینه ها را دریافت می کردند، با هزاران بهانه، از انجام پروژه ها سرباز می زدند.
تمام پُست ها و مقام های امنیتی و ملکی خرید و فروش می شدند. نرخ هریک از پُست های ملکی و امنیتی کاملا مشخص و تعیین شده بودند. از مشاورین رئیس جمهور گرفته تا تمام وزرا، والیان و روئسا و نمایندگان پارلمان، با همدستی پیمانکاران نظامی و امنتی آمریکائی، بر خوان یغمای افغانها نشسته بودند و در عیش و عیشرت به سر می بردند.
باتوجه به آنچه که گفت شد، اینک با اطمینان می توان گفت که عامل ویرانی و تباهی افغانستان در قدم نخست آمریکا و مهره های این کشور و سپس رهبران و مسئولین درجه اول نظام جمهوریت استند. آمریکا که مسلما نیت و اهدافی مبنی بر ساخت و ساز و توسعه ی افغانستان را دنبال نمی کردند و متاسفانه رهبران و مسئولین افغانستان نیز فاقد هر نوع تعلق خاطر و حسن وطن دوستی بودند و باعث گردید که بزرگترین کمک ها از همان راهی که آمده بودند، دست نخورده به بانک های آمریکایی منتقل گردد.
مسلم اخلاقی
